Boekenfreaks heeft de grote Linde Faas van het nieuwste prentenboek ‘waar is grote broer’ gevraagd of ze het leuk zou vinden om een interview met ons te doen, dat wilde Linde graag doen en natuurlijk vinden wij dat onwijs tof. En wat is dit een ontzettend mooi, eerlijk en tof interview geworden zeg.
Lees waarom Linde bepaalde dingen doet of juist niet, waarom bepaalde dingen zijn zoals ze zijn, en leer Linde en haar werk iets beter kennen.
En voor wie denk, ‘waar is wie?’ Lees dan nog even mijn recensie van ‘waar is grote broer’ (<—–via deze link) hier op Boekenfreaks.
Linde Faas (1985) is een artieste uit Nederland, maar woont en werk op dit moment in het noorden van Noorwegen waar ze haar inspiratie haalt uit de natuur van dit prachtige gebied. Linde woont daar sinds 2017. Linde studeerde animatie aan het Sint Joosten kunstacademie te Breda. Ze is in 2008 afgestuurd met haar animatiefilm ‘volgens de vogels’, die prachtig is om te zien, en zeker het kijken waard.
Dan nu natuurlijk hetgeen waar iedereen naar uitkijkt, Linde en haar werk beter leren kennen. Althans IK kijk er ontzettend naar uit omdat Linde haar illustraties zo verschillend zijn en mij dat ontzettend intrigeert. Haar fine art is zwart-wit en voelt wat somber maar wel ontzettend mooi aan, terwijl haar kinderboeken illustraties uit je boek knallen van vrolijkheid en kleur. Is het toeval? Is het een bewuste keuze? Ik vraag het Linde allemaal. Lees je mee?
– Hoe en waarom ben je begonnen met illustreren?
Als kind tekende ik altijd al, en overal. Thuis, op school, bij vriendjes en vriendinnetjes. Al zolang ik me kan herinneren is dit een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest. Op de middelbare school kwam voor het eerst de gedachte bij me op dat ik er misschien wel meer mee kon doen dan alleen maar voor mezelf tekenen, maar het heeft nog best een tijdje geduurd voordat ik echt voor de kunstacademie durfde te kiezen.
Ik heb aan de kunstacademie in Breda gestudeerd en heb daar voor het vak getekende animatie gekozen. Daarnaast heb ik een aantal minors beeldende kunst gedaan waar ik voornamelijk autonome (potlood)tekeningen maakte. Pas na de kunstacademie bedacht ik me bij dat kinderboeken illustreren misschien wel bij me zou kunnen passen.
Ik had het plan om een portfolio te maken om op te sturen naar een aantal uitgeverijen, maar nog voordat ik dat kon doen, kreeg ik ineens een mailtje van de uitgever van Lemniscaat (die bovenaan mijn lijstje van favoriete uitgeverijen stond) met de vraag of ik eens langs wilde komen. Ik dacht eerst dat het een grapje was van iemand, maar het bleek echt zo te zijn! En toen mocht ik ‘Vlo en Stiekel‘, het eerste kinderboek van Pieter Koolwijk, illustreren.
– Waarom kinderboeken en geen andere genres?
Voor kinderen is alles mogelijk. Zij denken nog niet zo in kaders en beperkingen als volwassenen dat kunnen doen. Daarom is in kinderboeken ook alles mogelijk. Neem bijvoorbeeld de boeken van Pieter Koolwijk. Zijn boeken balanceren altijd op de grens van werkelijkheid en fantasie en er komen allerlei fantasierijke settings en personages in voor. Zoals een kleurrijke waterstad in de wolken, een eindeloos uitstrekkende bibliotheek, een vader die zo klein is als een kabouter, of een zwerver die eigenlijk de baas van de wereld is. Kinderen geloven in die wereld. Ze nemen het gewoon aan, zonder te denken: dat kan toch helemaal niet. Dat vind ik geweldig.
– Dit is ‘pas’ het derde echte éigen Linde Faas boek, waarom zijn er meer collabs dan ‘alleen Linde’ boeken? Vind je een samenwerking fijner?
Ik vind het zowel fijn om samen te werken als mijn eigen prentenboeken te maken. Het maken van een eigen prentenboek kost erg veel tijd, omdat er eindeloos veel mogelijkheden zijn en je als maker echt alles zelf mag bedenken en bepalen. Dat vind ik geweldig om te doen, maar ik heb nogal een chaotisch hoofd waarin mijn ideeën en gedachten alle kanten op kunnen gaan, waardoor het soms best een lang proces kan zijn.
Daarom is het soms ook fijn om illustraties bij een bestaand verhaal te kunnen maken, waarbij ik me echt helemaal kan richten op de illustraties. Daarbij stimuleren de verhalen van anderen mij als illustrator om buiten mijn eigen kaders te denken en nieuwe dingen te maken die ik anders nooit zelf had bedacht.
– De illustraties hebben allemaal dezelfde ‘linde-touch’ (en zo weten we natuurlijk precies wie ze gemaakt heeft) maar zijn er ook technieken die je leuk vind, maar niet hiervoor gebruikt omdat je anders niet herkend wordt?
Ik vind het erg leuk om te horen dat je mijn illustraties herkenbaar vindt! Ik denk dat de herkenbaarheid van mijn illustraties meer in mijn handschrift zit dan in het materiaalgebruik, dus dit is niet iets waar ik echt rekening mee hou bij het kiezen van materialen. Ik werk graag met aquarel en potlood, maar ik vind het ook erg leuk om te experimenteren met andere materialen.
– Zijn er nog dingen in de (kinder)boekenwereld die je graag zou willen doen buiten illustraties om?
Ik zou heel graag een keer een wat langer verhaal willen schrijven.
– Over ‘waar is grote broer’, waar heb je het idee hiervoor vandaan gehaald? Want ik vind het best wel een diepere lading hebben doordat grote broer toch stiekem meekijkt.
Het idee voor dit boek ontstond een keer ’s nachts toen ik niet kon slapen. Ik had al een tijdje het idee om iets met een klein kikkertje te doen die zich verwondert over de grote wereld, maar ik kwam er nog niet zo goed uit met het verhaal. Ineens bedacht ik me dat die kleine kikker een grote broer moest hebben die hem helpt op zijn avontuur en stiekem de hele tijd bij hem is. En ineens wist ik wat het verhaal moest zijn en viel alles op zijn plek.
– Waarom een kikkertje? heb je daar iets speciaals mee of kwam het per toeval zo?
Ik was een keer op bezoek bij een vriend van me en zag bij hem een boek staan over kikkers. Toen ik daar doorheen bladerde realiseerde ik me hoe bijzonder en divers kikkers zijn. Toen zag ik een foto van een kikker die verscholen zat in een kelk en dacht ik: het is net alsof die kikker zich daar verschuilt voor de buitenwereld, daar wil ik een boek over maken!
– Ik vind het een geweldig formaat voor kinderen, maar is er daarom ook bewust voor deze maat gekozen?
Ja, de uitgeverij (Lemniscaat) en ik hebben bewust gekozen voor dit formaat omdat mijn vorige twee prentenboeken ook in dit formaat zijn uitgegeven en we het mooi vonden als de boeken op deze manier bij elkaar aansluiten. Het is een groot formaat waardoor alle details goed tot hun recht komen.
– Van de fine art die je maakt krijg ik helemaal een brok in mijn keel en ze ontroeren mij, zo intrigerend zijn ze, zou je ooit een verzamelbundel willen maken met deze illustraties?
Wat een mooi compliment, dankjewel! Ja, wie weet dat ik mijn tekeningen ooit eens bundel, dat zou wel heel gaaf zijn!
– Het contrast tussen de illustraties van de kinderboeken en je fine art is gigantisch, zwart/wit VS giga-veel kleur, zwaar VS vrolijk, is dat bewust? En waarom.
Ja, in mijn autonome tekeningen ligt de focus veel meer in wat er in mij zelf leeft, of hoe ik dingen zelf zie en ervaar. Hierbij hoop ik vooral een bepaald gevoel of een bepaalde sfeer op te roepen die mensen raakt. Bij mijn illustraties voor kinder- en prentenboeken probeer ik echt te denken vanuit de kinderbeleving.
Natuurlijk hoop ik ook met deze illustraties kinderen en volwassenen te raken, maar daarnaast is het ook belangrijk dat de illustraties een verhaal vertellen of een aanvulling geven op het verhaal waarbij de illustraties zijn gemaakt.
– Wat zijn jouw verdere toekomstplannen? Welke dromen heb je nog?(en dat hoeft niks met boeken of illustraties te maken te hebben natuurlijk)
Zoveel mogelijk in de natuur zijn en mooie dingen maken. Ik woon sinds een aantal jaar in Noorwegen, en haal mijn inspiratie hier uit de prachtige wilde natuur. Sinds een tijdje hebben we een cabin in de wildernis en daar wil ik zoveel mogelijk tijd doorbrengen om mooie nieuwe dingen te maken.
– Is er alweer een nieuwe Linde in de maak? Ofwel in je hoofd als misschien al in het echt?
Jazeker! Mijn hoofd zit vol ideeën en er staan ook meerdere projecten op de planning, zowel in samenwerking met oa. Pieter Koolwijk, als eigen projecten.
Dan als laatste vraag ben ik wel heel erg benieuwd welk boek jij geïllustreerd hebt en waarvan jij zegt ‘die moet je écht gelezen/gezien hebben’.
Ik vind het boek ‘Luna‘ van Pieter Koolwijk een boek dat je echt gelezen moet hebben. Dit boek heeft mij echt geraakt, het is zo mooi en gevoelig.
– Wil je zelf nog iets toevoegen aan dit interview wat ik vergeten ben of wat je gewoon heel graag met alle Boekenfreaks wilt delen?
Dankjewel voor dit interview! Ik vond het fijne vragen en heb ze met veel plezier beantwoord!
Watwas dit een heerlijk interview. Van zulke complimentjes gaan wij natuurlijk even lekker op ons kop staan, en genieten net zoals Stiekel dat zo lekker zou kunnen.
Als eerste natuurlijk ontzettend bedankt Linde voor de mooie, leuke en eerlijke antwoorden op alle vragen, het waren er nogal wat. Ik heb er echt genoten om de vragen te bedenken en jouw antwoorden te lezen.
Wil jij nou ook het geweldig mooie en super grote en nieuwste boek van Linde Faas in huis halen?
Dat kan bij jouw eigen plaatselijke boekhandel en je kunt via deze link bekijken waar die zijn (natuurlijk is ook alles te vinden op Uitgeverij Lemniscaat zelf).