13 oktober 2018 (alweer een eeuwigheid geleden), kwam Kim Ten Tusscher bij Chase en mij op visite, en niet zomaar, ik had iets gewonnen. Unicorn chocolade (die knettert op je tong, echt geweldig), thee (ik lust geen thee maar ik heb het bewaard en mijn vriend is er gek van, de rode Pukka thee) en toen het klapstuk, het stukje jurk van Lilith met het daarbij behorende certificaat. Ik zit niet vaak om woorden verlegen, maar deze keer was ik behoorlijk stil, wat een prachtig cadeau, een werkelijk collectors item. Dit zijn dingen die ik nooit weg zal doen en een mooie plek in mijn huis hebben. Lees je mee over het hoe, wat en waarom van dit prachtige cadeau?
* De kusjes van onze meelees-Freak, Chase, zijn altijd lachen*
* Dit is mijn gewonnen pakket, met al het lekkers*
Kim verteld hieronder waarom ze dit prachtige stuk heeft gemaakt en waarom het niet te koop is.
Ik vind het altijd leuk om iets extra’s te doen bij mijn boeken. Voor mij leeft de wereld en ik merk dat dat ook voor sommige lezers geldt. Daarom is het leuk om iets te verzinnen waardoor het verhaal nog een beetje extra gaat leven náást de boeken.
Maar het moet wel nut hebben, vind ik. Ik kan heel veel goodies verzinnen, maar die zou ik zelf ergens onder in een la gooien. Zonde van het geld dat het de schrijver heeft gekost en ook zonde van de grote aantal spullen die daarvoor worden gemaakt. Dus als ik iets creëer, naast de promotionele boekenleggers en flyers, moet het iets zelfgemaakts zijn dat bruikbaar is.
Omdat ik ooit kostuums heb gemaakt, liggen overal in huis nog restjes stof. Die zijn erg geschikt voor boekenleggers. Maar dan is het nog leuker als er een link is met het verhaal. En in dit geval, ook nog eens met mijn achtergrond als kostuummaker.
Het huwelijk van Lilith en Az-Zhara heb ik nooit uitgeschreven, maar wel genoemd. Daarom wilde ik daar iets mee doen. Ook noem ik in de boeken dat Liliths kleding na gebruik wordt opgeknipt en voor veel geld verkocht. Hiermee financiert ze haar scholen en ziekenhuizen.
Tel dat allemaal bij elkaar op en ik dacht: ‘Ik geef fans stukjes van haar trouwkleding. Stel je eens voor hoe veel die waard zouden zijn in de wereld van mijn verhalen. Om valse handel tegen te gaan, moest er natuurlijk ook een certificaat van echtheid bij’. 😉
*de manier van tentoonstellen is in de loop der jaren wel
verandert(verbeterd) die foto zal ik onderaan plaatsen*
Uiteindelijk heb ik er niet zoveel gemaakt. Dat is dan ook weer het leuke van handgemaakte goodies: geen massaproductie. Er zijn mensen die de groene hebben gekregen, zoals Ilse. En mensen die een stukje beschilderde zijde hebben. Zo leuk om te zien dat Ilse haar stukje trouwjurk niet gebruikt als boekenlegger, maar trots heeft ingelijst. Daar word ik ontzettend blij van.
En ik word er dan op mijn beurt weer blij van dat Kim blij is hoe ik het tentoonstel. Kim is een van de eerste schrijfsters die ik ooit in real life heb ontmoet, en vanaf de eerste minuut was er een klik tussen ons die nog steeds aanwezig is, en om dan zo’n prachtig item als dit te krijgen van haar ben ik ontzettend blij mee en super dankbaar voor. Ik ben namelijk iemand die alles van een (boeken) wereld wil hebben als ik mij daar betoverd door voel, dus wat is er dan mooier als zoiets aangereikt krijgen en nog persoonlijk ook en niet over de post. Ik dank Kim nogmaals voor de ontzettende leuke dag en die prachtige herinneringen en aandenken.
* zo wás het tentoongesteld*