Dit boek trok mij op een bepaalde manier aan, en ik wilde het dolgraag lezen. Nu ik het gelezen heb ben ik ontzettend blij dat dit boek zo’n bijzonder uiterlijk heeft dat het mij aantrok, want het is een prachtig verhaal. En als je als schrijver zo’n prachtig verhaal kunt schrijven van zo’n vreselijk onderwerp, dan verdiend dat alle lof en aandacht.
Het beleg van Leningrad duurde bijna drie jaar. Deze dramatische geschiedenis vervlecht zich met het verhaal van Nadja en Viktor, die vastberaden zijn elkaar terug te vinden en hun stad te redden.
Leningrad, 1941.
De tweeling Viktor en Nadja moet weg uit Leningrad maar belanden beide op een andere trein. Viktor verdwijnt naar de stad Kazan in de Sovjetrepubliek Tatarstan en daarna in het boerendorpje Kolchoz, Nadja haar trein strandt in Mga, dat ligt maar net buiten Leningrad. Ze schrijven dagboeken vol, Viktor in het rood en Nadja in het blauw. Hun verhaal begint op 22 juni 1941 in Leningrad in museum. Viktor en Nadja’s ouders werken allebei als assistenten voor Dr. Orbeli, in ‘Het Hermitage’ en dus mogen ze vaak mee naar binnen. Op een dag dat Viktor en Nadja weer mee naar ‘Het Hermitage’ mogen, horen ze op de radio voor het eerst over de aanval van Hitler. Ze zijn in gevaar en iedereen zal op z’n eigen manier zijn steentje moeten bijdragen, de kinderen zoals Viktor en Nadja, moeten op de uitkijk en hun ouders moeten de kunst veilig stellen. Tot de dag dat Viktor en Nadja van hun ouders te horen krijgen dat ze in veiligheid gebracht gaan worden en met de kindertrein weg gebracht worden, ze stappen allebei op de trein…. maar verliezen elkaar uit het oog met alle gevolgen van dien. Viktor blijft overleven met zijn nieuwe vrienden en naar zijn zus zoeken want hij wéét dat ze nog leeft, en Nadja doet precies hetzelfde, overleven met haar nieuwe vrienden en wachten op Viktor, want ze wéét dat hij komt.
Wat vind ik van dit boek;
Als ik maar één woord moet of mag gebruiken?
Prachtig !
Maar ik ga natuurlijk niet maar één woord gebruiken, dus hieronder komt de rest van wat ik ervan vind.
De aantrekkingskracht van dit verhaal, dit boek, begint al bij de eerste aanblik, het boek is heerlijk dik en er staan zoveel verschillende kleuren, lettertypen, handschriften en foto’s in, dat het je meteen grijpt. Ook de omslag geeft je meer dan genoeg te kijken en wanneer je het boek uit hebt kijk je er nogmaals naar, maar dan met een andere blik doordat je weet wat erachter schuilt. Wanneer je begint met lezen beland je acuut in de wereld van oorlog in Rusland. Heel veel pamfletten en foto’s met tekst zijn uiteraard in het Russisch, maar wat er op staat wordt je uitgelegd achterin het boek, net als veel namen en woorden. Schok en verbijstering treffen je in dit verhaal, een liefelijk zoet verhaal is het niet, maar het is wel een heel mooi en intrigerend verhaal waardoor je meer leert van de oorlog in Leningrad. Aan het einde van elk hoofdstuk, van elk schrift dus eigenlijk, krijg je de voorlopige bevindingen van Smirnov te lezen over de gepleegde misdrijven en de daarbij behorende straffen
In mijn ogen zijn die straffen echt buiten proportioneel, maar sjah zo was het gewoon.
Het gekonkel van de leiders van de kindertreinen is echt verbazingwekkend. De leugens die verteld worden en hoe alles ‘opgelost’ word zodat zij er goed uitkomen, is werkelijk bizar te noemen. De kanttekeningen van Smirnov zijn soms echt onredelijk en te lachwekkend om serieus te nemen, maar helaas zijn zijn bevindingen voor Viktor en Nadja wel de werkelijkheid die hun vonnis tekent. Alle emoties kom je tegen, wanhoop, verdriet, liefde, vriendschap en pure ontlading op sommige momenten, zo erg grijpt dit verhaal je. Het meest schrijnende aan dit verhaal is nog wel dat twee zulke jonge kinderen het bijna gewend zijn om lijken te zien, ellende te zien en in diepe ellende en gevaar te overleven. Dit verhaal is oprecht verbijsterend, mooi en ontroerend tegelijk te noemen. Maar het allermooiste is nog wel dat ook al hebben ze veel te veel gezien en meegemaakt voor kinderen van hun leeftijd(12jaar), ze hebben hun goede hart behouden. De titel wordt pas helemaal aan het einde van het verhaal duidelijker en mooier kan het niet zijn.
Het beleg van Leningrad heeft 900 dagen geduurd waarin 650.000 mensen het leven lieten. Uiteindelijk werd ‘de weg van het leven’ (de militaire autoweg101, over het Ladogameer) gecreëerd doordat Viktor deze weg had afgelegd met de vrachtwagen en dit had verteld aan de kaptein, waardoor er 1.5 miljoen mensen gered konden worden. De jonge Viktor en Nadja zijn door hun daden en acties (soms echt per ongeluk) grote helden in het beleg van Leningrad geweest. Viktor en Nadja zijn ware helden mag je bijna wel stellen, zeker Viktor, die maar liefst 1500km heeft afgelegd met zijn vrienden om bij Nadja te komen, hij vóélde dat ze nog leefde (door hun tweelingband) maar 1000% zekerheid had hij niet en dat maakt de reis nóg bijzonderder dan het al is.
Hieronder een gedicht van Poetsjkin dat ze op school hebben geleerd
Achterin het boek staan antwoorden op vragen die je misschien zult hebben over het verhaal, bijvoorbeeld namen, woorden of wat er op een pamflet staat. Je leest dus niet alleen een prachtig en onthutsend verhaal, maar je leert er ook veel van. Wat ook erg mooi is, is dat de namen Viktor en Nadja niet lukraak gekozen zijn omdat ze leuk zijn maar…. nou dat mag je zelf uitvinden want ook dat staat achterin het boek 😉
Ik heb (voor mijn doen) lang over dit boek gedaan, maar een boek als dit vraagt daarom. Dit is geen boek dat je even gezellig voor de neus weg leest omdat het zo leuk is, een verhaal als dit verdient je onverdeelde tijd, en die heb ik hem gegeven. Ook ik als volwassene heb veel geleerd dat ik nog niet wist, en ik vind dat altijd heel fijn in een boek. Davide schrijft heel fijn, zelfs een zwaar onderwerp als dit leest fijn weg.
De foto hieronder heb ik uiteraard weg geblurd wat het uiteindelijke vonnis is geworden, maar ik vind de tekeningen, foto’s, plaatjes en meer zo mooi dat ik het jullie niet wil onthouden
Uiteraard is dit fantastische boek te koop bij Uitgeverij Pelckmans.
Het is absoluut echt de moeite waard om dit boek te lezen, want zoals ik al eerder heb gezegd is het niet alleen mooi, je wordt ook nog eens onderwezen over veel dingen. Dit gebeurd uiteraard wanneer Viktor of Nadja in het schriftje schrijft of wanneer Smirnov commentaar levert en later ook door Davide zelf omdat hij dingen achterin het boek verduidelijkt.