Een verdrietig maar ook prachtig verhaal mocht ik dit keer lezen, het gaat over de jonge Marcel die zijn jongere zusje verliest aan leukemie en daarover verteld zoals een kind deze tijd meemaakt. Een ontzettend verdrietig onderwerp in een prachtig jasje.
Wat ik altijd ontzettend leuk vind, is dat veel schrijvers graag een paar vragen willen beantwoorden over zichzelf en/of hun boek. Zo ook Kelly.
Ik vroeg mij bijvoorbeeld af waarom het onderwerp leukemie voor dit boek gekozen is, dus ik trok de Boekenfreakse schoenen aan en vroeg of Kelly wat vragen wilde beantwoorden. Dat wilde ze gelukkig graag, dus lees snel mijn stuk over ‘mijn zus is mijn schat’ en het interview onderaan. (dat trouwens erg grappig is door Kelly haar antwoorden)
‘Mijn zus is mijn schat’ is een verhaal over Marcel die tien jaar is wanneer hij zijn zusje Mira van acht jaar oud verliest aan de zieke leukemie. Hij noemde haar leukemira waar ze allebei ontzettend om moesten lachen, na haar overlijden vind hij haar dagboek waarin hij verder schrijft. Hij verteld geheimen in het dagboek, zoals dat hij bijvoorbeeld graag weer snel gewoon weer naar school wil, maar dat mama dat nog niet zo’n goed plan vond en hij er op school pas achter komt waarom en dat ze toch wel gelijk had. Marcel schrijft het dagboek vol en dan is het jaar ineens voorbij. Een jaar zonder Mira.
Wat vind ik van dit boek;
De betekenis van de titel vind je vrij snel terug in het verhaal. Marcel zijn zusje Mira was niet alleen zijn schat, hij zoekt ook de mooiste schatten uit tussen haar spullen vandaan, om haar ‘vast te houden’, en dat zijn ook zijn schatten, een hele mooie dubbele betekenis van de titel vind ik. De liefdevolle, open en ongedwongen kinderlijke manier waarop Marcel over de begrafenis en tijd erna vertelt is meer dan ontroerend, zo herkenbaar (ja, zelfs voor een volwassene als ik) dat ik je denk ik maar wel aanraadt om een doos tissues naast je neer te zetten tijdens het lezen.
Over de begrafenis, het overlijden van Mira en de tijd van behandeling wordt minder verteld dan de tijd erna, de tijd erna is namelijk Marcel zijn leven zonder Mira en hoe hij dat beleefd en daar gaat dit boek over. Het is een verdrietige tijd vol volwassenen die er niks van snappen, en dat maakt dit boek erg verdrietig.
Gelukkig is Marcel zelf erg lief en optimistisch in zijn doen en laten en dat maakt het verhaal vertederend mooi. Het is ook heel intrigerend om een situatie als deze vanuit het standpunt van een jonge jongen te lezen. Achterin het boek staat het nawoord, en die gaat over leukemie en dingen die daarbij horen. Eigenlijk is leukemie een hele stomme naam, want leukemie is helemaal niet leuk. Kelly legt uit waarom het toch zo heet en wat leukemie eigenlijk precies is. Een prachtig verhaal met een heel verdrietig onderwerp en die twee tegenstrijdigheden vullen elkaar perfect aan waardoor het onderwerp wel zwaar blijft maar je het toch ‘fijn’ kunt lezen, gelukkig. Doordat je alles vanuit Marcel zijn belevingswereld leest word het allemaal nóg echter, omdat de manier waarop een kind verteld eerlijker is dan een volwassene ooit zal doen, en dat heeft Kelly echt geweldig goed gedaan. De illustraties van Annelies Vandenbosch zijn klein, subtiel en in het blauw, wat het echt een blauwdruk van Mira maakt. Ondanks dat ze simpel zijn raken de illustraties je doordat het fragmenten uit het verhaal zijn. Een heel indringend verhaal dat je ontroerd maar gelukkig soms ook aan het lachen maakt, juist omdat Marcel geen blad voor de mond neemt zoals een echt kind ook nooit zal doen.
wil je dit prachtige verhaal van een zo ontzettend verdrietig onderwerp nu ook lezen (het is het dubbel en dwars waard) dan kun je het boek bestellen via Baeckens books of meteen bij Boekhandel Pardoes.
Interview met Kelly Theunis over haarzelf en haar boek ‘mijn zus is mijn schat’
Waarom schrijf je dit boek over leukemie?
Voor mij gaat het boek niet echt over leukemie. Eerder over het rouwproces van Marcel dat sterk verschilt van het rouwproces van zijn ouders.
Je website is nog in de maak zeg je, wanneer kunnen we die gaan bekijken?
De website staat nog in zijn kinderschoenen. Ik schrijf duidelijk liever over verzonnen personages dan over mezelf.
Je eerste boek ‘dessertvorkjes en andere belangrijke dingen’ is ook al een zwaar onderwerp (denk ik want ik heb het helaas niet gelezen) waarom wil je zware onderwerpen gebruiken in jouw boeken?
Ik schuw inderdaad geen beladen onderwerpen maar kinderen ervaren de verhalen niet als zwaar. Ik denk dat je als volwassene mijn boeken anders leest dan als kind. Kinderen gaan minder op zoek naak naar zwaarte. Ze zullen bijvoorbeeld de mama uit dessertvorkjes als ‘grappig’ ervaren terwijl als je dit als volwassene leest eerder geneigd bent om het woord ‘schrijnend of onverantwoordelijk’ erop te kleven.
Zit er alweer een nieuw verhaal in de pen?
Mijn pen zit vol verhalen. Mijn klok helaas niet vol tijd. Auteur zijn is mijn passie – helaas nog niet mijn dagtaak.
Wie is Kelly Theunis precies? Want tot nu toe is er niet heel veel over je te vinden.
Ik ben mama van 2 kinderen. Ze zijn 10 en 5. Ik ben zorgcoördinator op een basisschool. Ik heb altijd graag geschreven. Van verhalen tot lijstjes, van kaartjes tot kattenbelletjes.
Ik doe wel eens gekke dingen. Zo heb ik 4 jaar Chinees geleerd, heb ik op een dag besloten te leren breien en begon onmiddellijk aan een hele trui, ik rij met een tandem – ook alleen,…
Over mezelf schrijf ik niet zo heel graag. Want dan mag ik niets verzinnen.
Maar wie graag meer weet, mag dat natuurlijk vragen!
Wat vind je het leukst aan kinderboeken schrijven?
Het leukste aan schrijven is dat je vrienden maakt, in je hoofd… Mijn personages lijken dan echt te leven in mijn hoofd en blijven dan gedurende het hele verhaal bij mij. Daarna blijven ze en komen ze af en toe weer eens in mijn hoofd spelen.
(Hmm…ik hoop dat psychiaters zich geen vragen stellen als ze dit lezen. Ik ben echt OK hoor).
Dank je wel Kelly voor je eerlijke en grappig antwoorden, zo leren we je alvast een klein beetje beter kennen.