Dit interview heb ik met Judith gedaan na aanleiding van het lezen van haar boek ‘Miskraamsels’.
- Hoe ben je op de naam van het boek gekomen? Want dat het zoiets treffends betekend kan óf puur toeval zijn of echt uitgekozen en perfect passend. – Nou, om eerlijk te zijn heeft mijn man, Thijs Taanman, de titel verzonnen. Het was best een lastige, maar hij is erg handig met woorden en zag direct de woordspeling van de thema’s die het betreffen. (Uitkramen, miskraam, hersenspinsel). Daarna vooral voet bij stuk gehouden om het te behouden.
2. Waar, wanneer en hoe begin je aan een boek als deze? Wat waren jullie eerste gedachten?
– Ik had dat heel snel na de eerste miskraam. Ik kon zo weinig vinden aan ervaringsverhalen. Wel heel veel boeken over rouw en zelfhulp, maar ik zocht steun en inspiratie in hoe anderen hier mee omgingen. Ik kende maar weinig mensen die dit mee hebben gemaakt en naast familie en vrienden is (h)erkenning van ervaringsdeskundigen wel fijn om te beseffen dat je niet alleen staat.
- Voornamelijk jij, Judith, wordt genoemd in en over het boek, maar ook jouw man heeft dit meegemaakt. Is het zijn keuze om er (een beetje) buiten te blijven? Of is dit boek echt jóúw verwerkingstraject geweest?– En, en…. Uiteindelijkheb ik het geschreven en vertel ik het verhaal vanuit mijn beleving en perspectief. Die behoefte om te schrijven, had hij niet zoals ik dat had. Los daarvan noem ik hem natuurlijk vaak, en komt hij veel voor in dialoog en ervaringen. En voor mij, was hetboek niet compleet geweest zonder zijn hoofdstuk. Ik ben blij dat hij bereid was om dat te doen, juist omdat ik het belangrijk vond dat zijn perspectief ook belicht moest worden. Dat wordt al zo vaak over het hoofd gezien. Voor mij was het schrijven een grote therapie sessie en ja dus ook een onderdeel van mijn verwerking. Dit jaar heeft Thijs het ook een paar keer gelezen en hij ervaart dat hetzelfde. Hij is iets trager in verwerking als ik. Maar het grootste compliment kwam van hem: ‘ Judith, er is echt geen woord gelogen wat hier in staat’.
4. De cover foto, daar zie ik van alles in. Maar kun jij vertellen wat je echt ziet?!
– Het is een vleugel van een vlinder. Wat toch een beetje staat voor onze kindjes. Maar bij het inzoomen, kwamen we er eigenlijk achter dat het er wel erg uitzag als een eizakje en eitje. Omdat het boek over mindfucks ging, en het bespreken van wat onbesproken blijft, vonden we dat de ultieme mindfuck voor de cover. Ons doel was om mensen aan het denken te zetten en daarbij dus ook na te denken over hoe ze dat bespreekbaar gingen maken of niet. De cover heeft in die zin een dubbele lading. Soms zijn zaken minder ingewikkeld dan je denkt. En juist door het erover te hebben geeft dat duidelijkheid.
- Hebben jullie na de miskramen een boek als dit gemist, en is dat misschien een reden geweest om dit te schrijven?
– Ja, (net hierboven beantwoord).6. Ben jij van jezelf zo’n positieve en vrolijke noot, of heb je dat iets aangedikt om het boek iets minder zwaar te maken?
– Ik ben knettergek. 🙂 En ja, positief en vrolijk. Vroeger noemden mensen me ‘de bruis”. Denk dat dat genoeg zegt. Hahaha!
7. Heb je al veel (positieve) reacties gehad van mensen die nog nooit iets met een miskraam van doen hebben gehad en zodoende er waarschijnlijk weinig tot niets van weten? En wat hielden die reacties dan in.
– We hebben ontelbare reacties gehad. Vooraldat mensen het zo goed vonden dat we dit doen. Onze missie is om anderen te helpen met onze ervaringen. Ook wel veel mensen die het confronterend vinden. En dat mag ook. Dat is het ook. But it doesnt make it go away.
8. Waarom heet Thijs in het boek ‘figurant’ en niet zoals door het hele boek Lief of Thijs? (Noemt zichzelf inderdaad 1x figurant maar toch)– Het hoofdstuk van Thijs heeft ‘figurant’, omdat dat precies is hoe hij zich in zijn verwerking gevoeld heeft als man. Dat gaat dus om zijn perspectief, maar ook hoe je als man in zo een fertiliteits traject vaak wordt gepositioneerd. We hebben hierover veel mannen gesproken, die dat exact zo hebben ervaren en soms niet eens de vraag krijgen hoe het met hen gaat. Zo heb ik echter nooit naar hem gekeken of hoe wij met elkaar omgaan. Ergo Lief/Thijs.
9. Waar staan de vlinders in het boek voor? (Zelf hebben vlinders in ons Bodi – verhaal een grote rol dus ze vielen mij meteen op)
– De 5 vlinders staan voor onze 5 kindjes. Een klein eerbetoon aan hun bestaan en dat ze niet vergeten worden.10. Na het bekend worden van jouw ziekte besloten jullie na 1 IVF traject niet meer zwanger te worden? Kon dat niet of waren de voorgaande klappen te groot geweest.
– Na de laatste miskraam is het ons niet meer gelukt om zelfstandig zwanger te worden. Jammer maar helaas. We hebben nog 1 IVF traject doorlopen en dat was helemaal een hel, en de druppel om in elk geval te stoppen met alle bombarie. (Lees hormonen, trajecten, schema’s, eisprongen, testen etc etc ) De klappen waren te groot, en we begonnen schade op te lopen. En het verliezen van onze relatie was het voor ons, niet waard om (op die manier) door te gaan. Ergens moest het stoppen omdat zwanger worden ons ook tegenhield in een hoop. Ons leven heeft zo lang in het zeken van zwangerschappen gestaan, het werd tijd om te leven.
Een prachtig en intiem interview met Judith. De antwoorden zijn eerlijk en oprecht, en soms lijkt het emotieloos maar zit er juist een hele lading achter. Ik persoonlijk heb heel veel geleerd van haar boek ‘Miskraamsels’ die ik hier heb gerecenseerd. Ik hoop ook van harte dat er door mijn recensie en dit interview, veel meer mensen hun ogen willen en durven te laten openen door dit boek te gaan lezen. Want het is nodig dat hier bekendheid aan gegeven word en het taboe eraf gaat. Miskramen zijn een hels iets, en de persoon/personen die het meemaakt/meemaken heeft zijn/haar/hun steun in de omgeving nodig.Het boek is te verkrijgen bij Uitgeverij van Brug, via Judith zelf, of natuurlijk via jouw eigen favoriete boekhandel.