Wat tref ik het toch met al die geweldig leuke boeken die ik mag lezen. Dit keer kreeg ik ‘Pippa’s eiland’ binnen. Een ontzettend leuk boek en dat begint al bij de omslag. Lees snel verder om te zien wat ik van dit boek vind én om daarna een leuk interview te lezen met Martine, de schrijfster van dit boek die heel nerveus is voor wat iedereen van haar eerste boek vind.
Pippa helpt mee in de ijssalon van haar ouders, Juffrouw Klara, maar zodra ze kan gaat ze naar haar Opa Kat in Villa Groenland, om zijn geweldige verhalen van vroeger te horen. Waarom ze altijd zo snel mogelijk naar opa wil? Nou, haar ouders maken heel veel ruzie en dat gaat Pippa niet in de koude kleren zitten, ze maakt zich heel erg zorgen of haar ouders nog wel bij elkaar blijven. Pippa ontdekt bij Opa een groot geheim dat ze moet zien op te lossen voor het te laat is. Gelukkig neemt Opa haar in vertrouwen en kunnen ze samen proberen een oplossing te vinden. Op een dag komt er een nieuwe familie aan om in het vakantiehuis te logeren. Dan ontmoet ze de zoon van de familie, Adam, een jongen die vlogger is en daardoor heeft Pippa meteen een geweldigplannetje in haar hoofd dat niet kan mislukken….toch?
Wat vind ik van dit boek;
Aan de binnenkant van de omslag heeft Pippa een geweldige plattegrond getekend van Ameland, wat het verhaal meteen tot leven brengt omdat je weet waar je loopt, en weet waar iedereen ‘hoort te zijn’ (de tekening staat ook iets kleiner op de achterkant van het boek). De cover is één en al vrolijkheid, wegwijs bordjes, Pippa zelf én Adam met zijn camera, je wordt er meteen blij van. De titels van de hoofdstukken heeft Pippa zelf geschreven, wat er heel tof uitziet, lekker speels en gewoon heel leuk om te zien. Het verhaal is echt een verhaal voor 9-11 jaar, lekker vlot, luchtig en grappig geschreven, en er wordt ook niet al te moeilijk met woorden of gekke zinnen gedaan. De actuele onderwerpen zijn niet zo leuk als het verhaal zelf, geld problemen, ruziënde ouders en social media wat soms iets te ver gaat, maar het verhaal wikkelt deze moeilijke onderwerpen wel in een warme deken, wat ik heel mooi gedaan vind. Zo is dit boek leuk en een beetje leerzaam tegelijk. Er zijn veel lessen geleerd in dit verhaal, en eerlijk is eerlijk, niet altijd kan alles goed aflopen, maar soms…..
Martine van der Horn studeerde aan de schrijversvakschool in Amsterdam en schreef Pippa’s eiland voor haar afstuderen. Gelukkig heeft ze meer dan genoeg inspiratie van haar twee kindjes en hun vriendjes, dus boeken van Martine zullen we niet te kort komen in de toekomst. Je kunt meer over Martine vinden op haar Instagram en Facebook.
En dan hieronder het interview met Martine, wat ikzelf ontzettend leuk vind om te doen, want door een interview leer je een schrijver pas echt kennen. En zeker voor een nieuwe schrijver als Martine is dat leuk omdat we haar dan meteen goed leren kennen.
Op deze foto zien we dan ook een hele vrolijke Martine met in haar hand haar eerste boek. (Nou Martine, je hebt gelijk dat je zo blij kijkt hoor, want het is een super leuk boek).
– Waar en hoe is je idee voor ‘Pippa’s eiland’ ontstaan?
Op een van de Waddeneilanden! Ik ging er naar een juttersmuseum en verbaasde me over alle spullen die er gevonden worden op het strand: schoenen, kompassen, verschillende soorten hout, boeien, flessen, scheepsmotoren, houten stuurwielen, gevonden flessenbriefjes, munten, walvistanden. Zoveel! Toen bedacht ik dat de opa van Pippa jutter moest zijn. En in zo’n soort huis en tuin als van dat juttersmuseum moest wonen. Omdat ik zelf ontzettend houd van schelpen zoeken, liet ik Pippa schelpenverzamelaar zijn.
– Zit er in ‘Pippa’s eiland’ een personage die ook echt bestaat of is elk personage fictief?
Hidde Dirks Kat, de over-over-over-overgrootvader van Pippa heeft echt bestaan. Hij leefde van 1747-1824. Hij was Amelander en walvisvaarder, hij joeg op walvissen. Zijn verhaal is heel bijzonder, hij leed schipbreuk voor de kust van Groenland en werd gered door Inuit. Hij schreef een dagboek over deze rampreis. Op Ameland, in het plaatsje Hollum, staat een standbeeld van hem. Dat ‘echte’ geschiedenisverhaal van Hidde Dirks Kat wilde ik gebruiken. De rest van de personages zijn allemaal fictief. Soms zitten er wel eigenschappen van mensen uit het echte leven in hun karakters.
– Waarom heb je voor de onderwerpen gekozen waar Pippa mee te maken krijgt (ruziënde ouders, geldzorgen, Social media)?
Mijn kinderen gebruiken veel social media dus ik dacht als ik het interessant wil maken voor kinderen moet dat er zeker in! Als historicus vind ik het leuk om iets mee te geven van geschiedenis en daarom zit er dus ook gewoon lekker ouderwets verhalen vertellen in.
Ik merk dat kinderen zich snel zorgen kunnen maken over ruziënde ouders en al snel denken dat hun ouders gaan scheiden. Maar dat hoeft niet altijd zo te zijn, soms hoort ruzie er gewoon bij. In dit boek zijn het de opa en oma die zijn gescheiden want dat komt tegenwoordig ook steeds vaker voor.
Ik had een gesprek met kinderen over geld verdienen, rekeningen die je op tijd moet betalen en wat als je dat niet doet. De kinderen waren er erg in geïnteresseerd en stelden steeds meer vragen. Het is niet zo dat kinderen zich er zorgen over moeten gaan maken als ze jong zijn, de opa van Pippa wil ook niet dat Pippa dat doet, maar het is wel goed als kinderen zich bewust worden van hoe dat gaat met geld. En geld verdienen heb ik gemerkt vinden kinderen vaak fantastisch. Helemaal als ze iemand anders daar mee kunnen helpen!
Waarom Ameland?
Ik houd van de waddeneilanden. Mijn ouders namen me er al heel vroeg mee naartoe. De geschiedenis van Hidde Dirks Kat vond ik leuk om te gebruiken dus toen werd het Ameland!
– ‘Pippa’s eiland’ is je eerste boek, is het geworden zoals je ooit (als eerste idee) in je hoofd had?
Ja, het is wel geworden zoals ik wilde! Ongelooflijk eigenlijk. Achteraf denk ik wel eens: hoe heb ik het gedaan? Haha.
– De illustraties van Marije zijn ontzettend leuk. Hoe is jullie samenwerking begonnen?
Ja, leuke illustraties, he? Ik vind dat er zoveel op te bekijken is. Bijvoorbeeld die in het huis van opa of die van de ijssalon. Ik ontdek telkens weer nieuwe dingen. Maar ik zal terugkomen op je vraag: We hebben elkaar ontmoet tijdens het Rose Stories Verhalentraject waarvoor we beiden geselecteerd werden. De schrijvers kregen toen allemaal heel gave workshops van bekende kinderboekenschrijvers: Mirjam Oldenhave, Edward van den Vendel en Bette Westera. En de illustratoren kregen dat ook, van Mylo Freeman, Mark Janssen en Milja Praagman. Daar hebben we onwijs veel geleerd!
In dat traject schreef ik een verhaal en toen maakte Marije er de illustraties bij. Later vroeg ik haar de illustraties bij ‘Pippa’s eiland’ te maken! Uitgeverij Veltman vond haar illustraties ook meteen geweldig.
– Heeft Marije jouw ideeën uitgewerkt of heb je haar compleet de vrije hand gegeven?
Marije is heerlijk gaan tekenen en had echt de prachtigste ideeën. Af te toe hebben we overlegd.
– Is Pippa’s eiland het begin van een ‘on going’ serie that will never stop? Of is het een stand-alone? (ik bedoel of dit één boek blijft of dat er veel meer komen)
Er zijn nu al kinderen die ‘Pippa’s eiland’ hebben gelezen en me vragen of er een vervolg komt. Dat vind ik zo leuk dat ik er nu over nadenk om dat daadwerkelijk te gaan doen. Er is nog genoeg te beleven voor Pippa en Adam en hoe loopt het af met Pippa’s ouders?
– Is er al een tweede boek in de maak? Of wil je de reacties op je debuut eerst afwachten om te zien wat je gaat doen?
Ik wil heel snel aan ‘Pippa’s eiland’ deel 2 beginnen! Er ligt ook een nog een ander manuscript, dat is bijna al af… Je ziet: ik schrijf heel graag!
– Wil je zelf nog iets toevoegen voor de lezers? Bijvoorbeeld iets dat ze zeker moeten weten of gewoon iets dat je graag wilt vertellen….
Misschien leuk om te weten dat ik in de woestijn heb gewoond! Ik gaf er les op een klein schooltje. Het was een prachtige omgeving, ik houd van die vergezichten, dat zand overal… Ik leefde er met de Toeareg, dat zijn van oorsprong nomaden, mensen die rondtrekken door de woestijn met hun dromedarissen (veel mensen zeggen kamelen maar ze hebben maar een bult) en vee maar de meeste van deze mensen leven nu in kleine dorpjes. Het was er wel heel warm, soms wel meer dan veertig graden!
Marije Koelewijn heeft de ontzettende leuke illustraties in ‘pippa’s eiland’ gemaakt. Ze heeft gestudeerd aan de kunstacademie in Zwolle en heeft daar dan ook de opleiding ‘Stories and design: illustrations’ gedaan.
Als je dit onwijs toffe boek ook wilt lezen dan kun je die heel makkelijk bij Veltman-uitgevers zelf bestellen, of natuurlijk in je favoriete boekenwinkel.