Ook over dit boek kan ik weer veel te veel vertellen, en daarom staat hier ook geen kopje ‘wat vind ik van dit boek’. Dit is een ontzettend divers boek en alle kanten mogen belicht worden, wat ik een heel mooi concept vind. Benieuwd wat ik ervan vind? Lees dan snel verder.
Dit wordt er over het boek gezegd wanneer je de achterkant bekijkt;
Homo’s dragen roze strings, lesbiennes trekken na één date bij elkaar in – inclusief kat. Op 1 april 2001 werd in Nederland als eerste land ter wereld het burgerlijk huwelijk opengesteld voor paren van het gelijke geslacht. Het ‘homohuwelijk’ brengt weliswaar juridische gelijkwaardigheid, maar de clichés rond lhbtiq zijn er nog steeds. Hoe komt dat?
Journalisten Jessica van Geel en Robbert Blokland, beiden gelukkig gay getrouwd, vinden dat we te weinig persoonlijke verhalen horen over hoe het is om homo, lesbienne, queer, gay of bi te zijn. In gesprekken met onder anderen Nicolaas Veul, Romana Vrede, Paul de Leeuw, Barbara Barend en Carry Slee nemen Van Geel en Blokland de lezer mee in de wereld die gay heet. Over coming-out, huwelijk, gay connection, Grindr en antihomogeweld. Over de lhbtiq-gemeenschap van nu en het verschil met pak ’m beet twintig jaar geleden.
1 april 2001 was world changing, in Nederland werd als eerst land ter wereld het homohuwelijk gelegaliseerd. Op de Pride bedachten Geel en Blokland dat mensen interviewen over hun leven en gedachten over twintig jaar homo-emancipatie een mooi onderwerp voor een boek zou zijn, en zo geschiedde. Het zijn echt persoonlijke verhalen, geen ‘how2be gay gids’ ofzo.
Geel en Blokland interviewde twintig mensen uit de gay community over onder andere wat er in hun ogen de afgelopen twintig jaar is veranderd? Is er Überhaupt wel iets verandert? Of de wereld er beter op is geworden? Eerlijk verhalen van mensen waarvan we sommige ‘kennen’ als bn’er, zoals bijvoorbeeld Paul de Leeuw of Barbara Barend. De titel komt al naar voren in het voorwoord, maar ik ben het er niet helemaal mee eens dat er zo op afgegeven wordt (helaas ga ik het niet vertellen, je zult het zelf moeten lezen). ‘Als je maar gelukkig bent‘ vind ik juist heel mooi gezegd door bijvoorbeeld ouders wanneer hun kind aangeeft gay te zijn. Juist omdat het in mijn ogen zegt dat het oké is wie je bent, en de ouders het dus het belangrijkste vinden dat je gelukkig bent dan dat je aan de hetro-normen ‘voldoet’. Johan Goossens zegt iets waarvan mijn kaak op straat kwam te liggen, Paul de Leeuw is weer z’n ‘eigenste recht voor z’n raper’ en Claudia de breij lijkt hetero’s wel te haten als je haar stuk leest, een kleine greep van wat je in dit boek gaat lezen. Eerlijk gezegd vind ik het stuk van De Breij behoorlijk negatief overkomen en dat is jammer in een boek dat vooral overwegend positieve klanken heeft. Gelukkig hebben we altijd nog een mooie vrouw als Carry Slee, die kan vertellen hoe mooi het leven is wanneer je jezelf en de wereld accepteer zoals hij is, en de passieve klanken laat horen. Indrukwekkend als je leest wat Slee allemaal heeft meegemaakt in al haar jaren van samen zijn met haar vriendin (en later ook dochters). De foto’s die in het boek staan zijn prachtig, portretfoto’s zijn sowieso altijd erg intiem, maar deze foto’s zijn ook heel puur en zonder opsmuk. Ook krijg je een reconstructie te lezen over ‘Hoe Nederland als eerste land ter wereld het homohuwelijk invoerde’, heel interessant en mind blowing op sommige punten. Wat Jeroen kijk in de vegt zegt raakt mij best wel, het is treurig en mooi tegelijk, en geeft wel aan wie Jeroen als persoon is dat hij zo denkt en toegeeft zo te gedacht te hebben op zo’n moment. De schrijver Japin heeft ook een prachtig interview gegeven, heel mooi en vernieuwende voor velen denk ik.
In het boek staan ook strips, die zijn van Flo de Goede. Flo is striptekenaar en illustrator en samen met Edward van de Vendel bedacht hij poëzie in stripvorm. Flo bracht daarnaast semi autobiografische strips uit onder de naam Flo. Hieronder heb ik één strip geplaatst die ik heel tof vind.
Het is een heel divers boek geworden. Bij de ene geïnterviewde is het echt vraag & antwoord interview geworden en een beetje zelf vertellen, waar het bij de volgende een prachtig pleidooi wordt, en bij weer een ander een soort afreageren. De dingen die je bij sommige leest, daar moet je soms echt even over nadenken omdat ze té bizar of te erg zijn. Soms lijkt de eerste vraagstelling waar het boek over zou gaan vergeten in een verhaal, maar wordt er later toch wel op terug gepakt. Geel en Blokland hebben voor diversiteit gekozen om alle kanten van het ‘niet hetro-zijn'(zo noem ik het maar even) in het licht te zetten, niet alleen gay’s, maar ook bi, non-binair, driehoeksverhoudingen en vele andere vormen van jezelf zijn komen aan het woord over de wereld van nu. Ik denk dat Thorn Vineyard het het beste verwoord ‘Waarom moet ik kiezen tussen man of vrouw zodat hij het begrijpt? Ik ben gewoon Thorn’, zo zou ik graag zien dat iedereen denkt, want alleen dán kan iedereen, zonder problemen te creëren die er niet zijn, naast elkaar leven. Ik hoop echt dat boeken als deze daarbij bij helpen, elkaar in elkaars waarden laten. Ook Nassiri Belaraj zegt rake dingen over het geloof en homo zijn die ik heel mooi (maar wederom ook weer verdrietig) vind om te lezen. Een heel divers en intiem boek is dit geworden met vele bekende die hun gedachten en gevoelens bloot leggen om de wereld iets te vertellen en de mensen om hun heen hopelijk een meer open blik te geven.
Als je dit vernieuwende en eerlijke boek ook wilt hebben ga dan naar je lokale boekhandel of bestel hem via Nijgh en van Ditmar.