Christopher wordt sinds zijn eerste stap in de brugklas gepest door Beth en haar vriendinnetjes. Christopher is niet sterk, groot of moedig maar wel slim. De straten van Schemerpoort zijn ‘savonds altijd verlaten omdat je in het donker niet veilig bent, maar wat Christopher overkomt is zo onverwachts en raar dat hij daar geen seconde over nadenkt…. In het begin dan. Christopher hoort een vreemde vrouwenstem die hem opdraagt het zwaard in veiligheid te brengen, dat zwaard vindt hij in een tunnel onder zijn huis waarvan hij het bestaan niet eens wist. Christopher valt van de ene in de andere verbazing door wat hem overkomt. Je zou denken ‘simpele opdracht toch? Zwaard meenemen, verstoppen en klaar’ maar niets is minder waar als er twee schurken achter Christopher en het zwaard aan zitten.
Een oud verhaal geborduurd in een nieuw verhaal, en niet zomaar een verhaal een onwijs supertof verhaal ook nog eens. Magische doorgangen, magische voorwerpen, spoken en een niet zo’n stoere jongen die stiekem best wel stoer is. Niets is wat het op het eerste gezicht lijkt, blijkt ook in dit verhaal weer van toepassing. Een grote verrassing staat je te wachten en niet alleen jou als lezer maar ook voor Christopher. De omslag en illustraties van Stieven zijn ontzettend gaaf gedaan en passen helemaal bij het verhaal, het verhaal en de tekeningen hebben dezelfde soort vibe. Ook de bedoeling achter het Christopher Plum ‘logo’/’teken’ op de cover kom je in het verhaal te weten. Christopher is een lieve, misschien wel té lieve, jongen die gevaarlijke dingen moet doen voor iemand die hij nog nooit ontmoet heeft en om redenen die hij niet eens mag weten, maar hij doet het wel even allemaal en dat maakt hem een echte held in mijn ogen. Er zit veel ‘echte wereld’ in dit verhaal, pesten, verliefdheid, anders zijn, maar zeker ook moed en humor. Het mooie aan dit boek vind ik dat dit totaal niet voor mijn leeftijdsgroep is maar zelfs ik vind het spannend en dat is best knap als je dat als auteur voor elkaar krijgt. Vito is echt mijn bookcrush in dit verhaal, hoe moedeloos de situatie ook lijkt, door Vito krijgt Christopher (en jij als lezer) weer moed, vertrouwen en zin om door te gaan, het beestje is een ware oppepper in het verhaal. In een van de tekeningen staat een leuke verwijzing die ik erg grappig vind en in een andere tekening staat een hint over het tweede deel, maar welke dat zijn moet je zelf ontdekken.
Een paar vragen aan Tamara over onze held Christopher.
– Waarom Excalibur als onderwerp? Heb je daar iets speciaals mee?
* Omdat je bij Excalibur direct aan magie denkt en omdat ik de legende van koning Arthur interessant vind. (Oké, en een pietsieklein beetje omdat ik een crush heb op koning Arthur én op Lancelot uit de film First Knight) En wat is er leuker dan een verhaal bedenken rondom iets waar je zelf graag over leest? En nog leuker: om zelf een andere wending te geven aan een bestaande legende? Dat wilde ik graag doen en dit is een van de bekendste legendes ter wereld.
– De echte wereld verweven in een fantasiewereld, hoe hou je de juiste balans zodat het niet té nep wordt?
* Dat gaat eigenlijk vanzelf. Ik denk er meestal niet over na, het ‘echte’ leven verweeft zich vanzelf met de magie.
– Wat heb jij zelf met het onderwerp pesten, omdat dat toch wel een prominente rol heeft, vooral in het begin?
* Ik ben zelf gepest op de middelbare school. Ik had 4 ontzettend nare jaren (brugklas en examenjaar waren goed gelukkig) en nog steeds vind ik het vreselijk om te zien of horen hoe kinderen gepest worden, en vaak ook nog om niets. Ik hoop dat ik kinderen iets leer door pesten te verwerken in mijn verhalen.
– Heb je Christopher eerst bedacht en kwam toen het verhaal of had je een verhaal en heb je Christopher daarin gepast?
* Ik had eerst het verhaal en toen heb ik bedacht wat voor personage er bij zou passen. Gedurende het schrijven ontwikkelde Christopher zich steeds verder.
– Waar heb jij je inspiratie voor Christopher Plum vandaan gehaald? Want het zijn best wel interessante keuzes in het verhaal en hoe ben je op het idee van familiaren gekomen en wat zijn het eigenlijk?
* Het globale idee van de hele serie komt gedeeltelijk van mijn liefde voor avonturenfilms zoals Indiana Jones en National Treasure. Heerlijk, dat zoeken naar magische schatten met schurken op je hielen.
Het idee van familiairen heb ik uit een boek dat ik op de basisschool las. Geen idee meer hoe het heet, maar het ging over magie en de hoofdpersoon had een kat, een magisch hulpje, en dat werd een familiair genoemd. Ik ben de term later vaker tegengekomen en wilde er graag iets mee doen. Sommige dingen in de boeken komen uit de legende van koning Arthur en veel dingen heb ik zelf bedacht tijdens het schrijven. Soms bijvoorbeeld simpelweg door te kijken wat Christopher op dat moment nodig had en daar iets magisch op te verzinnen.
– Hoe ben je op dingen als bijvoorbeeld een ‘zakverduisteraar’ gekomen?
* Soms verzin ik magische voorwerpen door een bestaand voorwerp te pakken en daar iets aan te veranderen. Ik had in dit geval iets nodig wat duisternis produceert (niet iets wat licht wegneemt dus, zoals dat dingetje dat Dumbledore heeft), en toen dacht ik: dan verzin ik een zaklamp die het tegenovergestelde doet.
– Ik vind Vito echt té schattig, hoe kom je op zo’n wezen?
* Oh, dat heb ik per ongeluk al een beetje verteld twee vragen terug. Verder ontstond Vito door te googelen op welke dieren er in Rome leven en er daar een uit te kiezen die ik leuk vond en waar je niet zo snel aan denkt als familiair (een magisch hulpje). Zo kwam ik op de vleermuis, en Vito is een Italiaanse naam.