Boekenfreaks

Tisquantum – Rood hart, witte leugens – Bianca Mastenbroek


De veertienjarige Tisquantum wordt door withuiden naar Europa ontvoerd. Hij is onder de indruk van al hun wonderen: de hoge stenen gebouwen, de geschreven symbolen waarmee ze communiceren en de vernietigingskracht van hun wapens. Toch wil Tisquantum maar één ding: terug naar zijn oude leven. Want de withuiden proberen hem te veranderen, hem hun gebruiken op te leggen, hem te verstikken in hun leugens. Lukt het hem om te ontsnappen en weer thuis te komen voordat hij zichzelf verliest?

In 1620 vertrokken de Pilgrims (de voorouders van de Founding Fathers van Amerika) vanuit Leiden naar de Nieuwe Wereld. Verzwakt en ziek kwamen ze daar aan. Zij kregen hulp van een wel heel bijzonder persoon: een oorspronkelijke bewoner die hun taal sprak.

Hoe Tisquantum Engels leerde en welke avonturen hij beleefde voordat hij de Pilgrims hielp overleven, lees je in dit boek. Een verhaal vol leugens en verraad, wonderlijke ontdekkingen en onverwachte vriendschappen. Gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Door een list van de withuiden zitten Tisquantum en sommige anderen van zijn volk, opgesloten in het ruim onder in een zeekano, een schip. Maar ze blijven niet alleen, de withuiden varen namrlijk de hele kust af en er komen steeds meer roodhuiden bij. Tisquantum is erg bang voor waar ze heen gaan en wat hun te gebeuren staat maar geeft zich niet zomaar gewonnen. Tisquantum ontpopt zich tot een ware leider onder in de buik van het schip, hij weet de mannen op te peppen en levend te houden. Maar de withuiden hebben andere plannen met Tisquantum en zijn vrienden dan ze hadden gedacht. Ze worden verkocht, en dan begint hun beproeving pas echt. Wanneer Tisquantum John Slaney ontmoet lijkt het tij zich te keren….

Wat vind ik van dit boek; 

De omslag is heel bijzonder te noemen, het lijkt eerder een zeefdruk dan een tekening, heel mooi. Als je de voorkant openslaat komt je meteen in de wereld van Tisquantum terecht, je ziet links een plattegrond van New-Engeland ten tijde van 1620-1622 en rechts zie je de stamhoofden van de verschillende volken, echt heel heel mooi gedaan ik blijf ernaar kijken.

Wanneer je begint met lezen in boeken van Bianca is het lastig om er geen gevoel bij te krijgen, en weg leggen voordat je de laatste bladzijde hebt omgeslagen is ook bijna onmogelijk. Bianca kan op zo’n manier schrijven dat je je acuut verbonden voelt met de hoofdpersoon, in dit geval Tisquantum. Het intrigeert meteen wanneer je leest over de roodhuiden die gevangen worden genomen door withuiden. Wat ik wel altijd erg jammer vind bij dit soort verhalen (en daar kan de schrijver niks aan doen, dus een echt puntje van kritiek is het niet eens), is dat de echte namen van de roodhuiden niet makkelijk uit te spreken of te denken zijn, dus dat ik ze automatisch ga inkorten, Musquatoqussand heb ik tijdens het lezen bijvoorbeeld musqesand genoemd, en dat is zo zonde want deze namen zijn echt heel bijzonder en mooi, en ze horen echt in het verhaal. Het is tenenkrommend om te lezen hoe bekrompen de gedachten van withuiden zijn over de roodhuiden, maar het is wel prachtig om te lezen hoe Bianca dit elke keer weer weet te vangen voor haar verhalen, en de manier hoe ze het weet op te schrijven voor in haar boeken en het op die manier aantrekkelijk weet te maken voor jong en oud. De beproeving die je tot nu toe samen met Tisquantum hebt beleefd, verscheurd je wanneer je het einde van het verhaal nadert, het verdriet, de woede en angst klauwen zich vast in het verhaal en in je hart, maar doen je zeker verlangen naar het vervolg. Want Tisquantum geeft nooit zomaar op en heeft nog veel meer te vertellen.

Dit boek is echt weer een aanwinst voor in mijn boekenkast, wat ben ik dankbaar dat ik zulke boeken mag lezen. Bianca schrijft niet zomaar een verhaal, ze leert je het verleden en zijn gebruiken kennen, waarderen en respecteren. Zo mooi en zo waardevol, dat ook dit boek van mij een prijs mag winnen, net als haar Hendrick , nog steeds één van mijn favorieten. Wat ik altijd nog het mooiste vind aan de boeken van Bianca is dat ze aan het einde van het verhaal nog niet klaar is, nee, ze verteld gedetailleerd over (in dit geval) de geschiedenis van Tisquantum en zijn volk, de gebruiken en hoe ze woonden, jaagde en overleefden, en wat haar bronnen voor het verhaal zijn geweest. Ook verteld Bianca eerlijk over wat ze uit de werkelijke geschiedenis heeft gehaald, en wat aan haar fantasie is ontsproten, en dat is ook heel leuk om te lezen.


*Van Tisquantum zijn er eigenlijk geen portretten gemaakt, maar dit is bijvoorbeeld een veelgebruikte afbeelding uit 1911,bijna 3 eeuwen na zijn dood*.

In het vervolg, William & Tisquantum , kun je lezen hoe het Tisquantum vergaat na de aankomst van de Pilgrims.

Dit prachtige vervolg komt eind september al uit.

Wat hoop ik ontzettend op nog meer boeken als deze (en alle andere geschiedenisboeken van Bianca), want dit soort boeken verrijken je leven, en niet alleen op amusementsniveau maar ze brengen je kennis over een bepaald (misschien wel vergaan) onderwerp uit onze geschiedenis en dat in een leuk jasje dat leuk en interessant is om te lezen.

Ik zou zeker weten even op  de website van Bianca kijken want ze heeft veel meer van dit soort prachtige boeken.