Museale beelden is een kunstig vormgegeven boek met vertellingen over de kunst en musea die Baudoin op zijn reis is tegengekomen en je laat meereizen.
Museale beelden is een soort van interactief boek want je léést in het boek over de musea en beelden, maar moet het op de website bekijken. Of althans je móet het niet bekijken op de website, maar voor de complete belevenis, en wéten of zien waarover je leest wanneer je niet in kunst thuis bent, is dat natuurlijk wel sterk aanbevolen 😉
Op zijn website JorisBeton vind je verschillende items die je kunt aanklikken om rond te kijken, maar voor het boek moet je op de website het plaatje dat je hieronder ziet aanklikken want dan kom je in Museale beelden terecht en kan je beleving beginnen.
Baudoin neemt je in eerste instantie mee op zijn reizen door Europa, verteld wie hij ontmoet en met wie hij deze reizen maakt. Zijn museum-reis begint in 2014 al onder de naam ‘picturing museums’, maar omdat het allemaal nogal uit de hand liep, met duizenden foto tot gevolg, heeft hij deze ‘gids’ geschreven. Geen droge kost maar het vermakelijk geschreven, beeldende verhaal achter de beelden.
Wat ikzelf al snel ondervonden heb is dat Baudoin in de eerste hoofdstukken vrij snel ‘verder loopt’ van museum naar museum, dus wanneer je je laptop of telefoon bij de hand houd om ‘mee te kijken’ ben je hem wel eens kwijt bij plaatsen en beelden. Dit omdat hij alweer vrij snel verder is dan jij (of jij verder dan hem, doordat er de ene keer wel en de andere keer geen namen van objecten worden genoemd). Ik vind het dus wel erg jammer dat Baudoin zo snel gaat. Er wordt weinig over een desbetreffend musea verteld of hij staat op wonderlijke wijze alweer bij de volgende.
Zijn alter ego is de ‘Watching man‘, een man met een zwart jack met daarop de woorden Watching man in hoofdletters, die voor het eerst verscheen tijdens een André Smits show in Nijmegen in 2016. Het eerste echte hoofdstuk (in mijn ogen het eerste echte hoofdstuk dan) is ‘krakend parket’ en ik vind dat een ontzettend mooi begin van een boek als dit. Baudoin verteld je namelijk om zélf over de kunst die je ziet na te denken, te oordelen en te kijken met je eigen ogen, in plaats van klakkeloos af te gaan op wat de zogenaamde critici zeggen, de feitjes die worden neergelegd of voorgekauwde meningen die je tegenwoordig om de oren vliegen.
De kunst van Penone (de jaarringen die over muur en vloer doorlopen, geweldig) doet je duizelen, maar is zo hypnotiserend tegelijk, dat je niet weg wilt kijken. De beelden van Regina Galindo raken mij wel, door middel van zelfmutilatie creëert zij het beeld dat ze wil neerzetten. Niks verf of andere materialen, maar haar eigen wezen als kunst en deze kunst raakt mij. In dit hoofdstuk (Perra) kom je de meest walgelijke beelden tegen, dus parental supervision adviced zou ik zeggen. 
Bij sommige stukken die Baudoin verteld moet ik wel even lachen ook al is het niet grappig bedoeld en was het ook totaal niet grappig toen het gebeurde (vernield kunstwerk door gemeentewerker). Baudoin laat de vraag rijzen of kunst nog wel kunst is als het niet als zodanig herkent kan worden….een hele ‘leuke’ vraag die je echt even aan het denken zet. Ik hou daarvan, onverwachte openingen die je aan het denken zetten. Ook mag je weer even heerlijk genieten van Banksy z’n ‘Girl with baloon’ die door de schredder gaat na op een veiling te zijn verkocht (althans ik vind dat een heerlijk stukje kunsthistorie). Ook vind ik de kunst van Bougeois heel intrigerend, vraag mij niet waarom maar dat is dus het mooie aan het boek en meekijken met de website van Baudoin, Jorisbeton, je ziet heel veel verschillende kunst die je anders misschien nooit had gezien. Helaas lijken de kunstwerken van vrouwen nog steeds wat achter te blijven op de mannen, maar dat moet zeker goed komen als ik de kunst zie die ik in dit boek tegenkom. En het laatste werk waar ik iets over ga zeggen en waarna je de rest echt zelf mag gaan bekijken is Hopper. Hopper die op prachtige maar ook intens verdrietig mooie manier een emotie weet vast weet te leggen, en wanneer ik later het schilderij opzoek op internet en de titel lees die erbij hoort weet ik zeker dat mijn gevoel bij het schilderij juist is en dat Hopper het goed geraakt heeft.
Wat je verder allemaal tegen gaat komen en wat Baudoin daarover te vertellen heeft moet je echt zelf lezen en zien, want het is een dikke pil maar voor de liefhebber zeker het lezen (en vooral het kijken) waard.
Zoals gezegd vond ik het begin van het boek (op reis door de landen) erg snel en ‘niet aangenaam’ om te lezen, maar hoe anders is dat wanneer je begint te lezen vanaf hoofdstuk 2 ‘zonder vooroordeel het museum in‘. Baudoin schrijft zo beeldend, dat je echt naast hem loopt in de musea die hij doorloopt. Eigenlijk schrijft hij dus niet, maar Baudoin vertelt, laat zien. Hij schrijft zo levendig en zo gepassioneerd, dat het je aansteekt. Heel mooi om te lezen.
Wat ik zo mooi vind aan kunst, is dat het helemaal niks uitmaakt wat het zou moeten voorstellen, of dat je een echt kenner of gewoon een liefhebber bent, of je een creatieve mindset hebt of iets minder. Kunst is wat jij er zélf van maakt en niets meer of minder(althans dat vind IK). Ik kijk graag naar kunst, of dat nu schilderijen, bouwwerken, tekeningen of sculpturen zijn, het heeft allemaal zijn eigen charme en overal kun je iets in zien. Je moet wel naar kunst leren kijken. Je hebt namelijk kijken om te kijken, en je hebt kijken om te zien, ik kijk het liefst om te zien (klinkt vreemd maar denk er maar eens over na, dan snap je het wel). Ik kijk ook heel graag naar wolken en zie daar van alles in, zoals ik zeg, je kunt overal moois in zien als je maar écht kijkt.
Joris Baudoin studeerde in ’84 af aan de academie voor beeldende kunsten Sint-Joost Te Breda. Je kunt wel zeggen dat Baudoin een veelbewogen leven heeft als kunstenaar, maar zeker ook als iemand die op veel plaatsen heeft gewoond. Na 34 keer verhuizen bouwde hij namelijk het huis waar hij nu in woont. Stilzitten is dus zeker niet aan hem besteed. Wat ik zelf heel tof vind, zijn de gootspoken van Baudoin. Baudoin zet hiermee een eeuwenoude traditie voort door met de terrazzo beeldjes de karakteristieke eigenschappen van de bewoners of het pand te ‘verwoorden’.
Wil je dit ontzettende dikke, meeslepende en informatieve boek nu ook in je collectie hebben? Kijk dan bij je favoriete boekhandel of webshop.