Een boek verteld door een kind dat vele harten zal raken. Kind i is ontroerend mooi en ook verontrustend. Uiteraard kan ik niet zeggen dat ik van dit boek heb genoten (in ieder geval niet op dezelfde manier als met andere boeken) want daar is het te erg voor, maar het is een fijn leesbaar boek en je krijgt inzicht in wat je nog niet wist.
‘Kind i’ van Steve Tasane is een ontroerend en hartverwarmend jeugdboek dat zich afspeelt in een vluchtelingenkamp. Kind i woont samen met een groepje andere kinderen zonder papieren in een vluchtelingenkamp. Ze hebben genoeg te vertellen, maar niemand luistert naar hen. Terwijl ze op zoek zijn naar een nieuwe familie binnen de grenzen van het kamp, doen ze ook hun best om niet te vergeten hoe hun oude leven eruitzag. Zal iemand hen geloven? Een prachtig verhaal voor alle leeftijden, dat auteur Steve Tasane heeft gebaseerd op de ervaringen van echte kinderen in vluchtelingenkampen over de hele wereld.
Wat vind ik van dit boek;
Kind i, het boek trok mij meteen aan, waarom? door de simpele maar prachtige omslag. De omslag is namelijk off-white met in modderkleur letters ‘Kind i’ erop, daaronder in het zwart een stukje tekst dat mij meteen raakte mede doordat het echt een handschrift is.
Bij het voorwoord van Rooijakkers heb ik al moeite om de brok in mijn keel weg te slikken, wat hij verteld is vreselijk en zet je zeker aan het denken over hoe goed en veilig wij het hier hebben. Kind i leeft samen met kind L en kind E, ze zijn alle drie alleen en daarom is het fijn dat ze elkaar hebben. Ze hebben een eigen hut waar ze in slapen, veel beter dan een tent….of helemaal niks. Zoeken naar eten of dingen verbranden om warm te blijven dat zijn de enige dingen die ze kunnen doen in een kamp als deze, dat is nog het ergste. Maar kind i laat zich niet zomaar kapot maken en voor altijd spelletjes voor zichzelf en z’n vrienden. Er komen door het boek heb steeds meer ‘letterkinderen’ bij, en hoe vreselijk zo’n kamp ook is, je ziet ook hoe verkrachting kinderen zijn en dat geeft je hoop op een betere afloop voor al deze ‘letterkinderen’. Waarom norm ik ze ‘letterkinderen’ hoor ik je denken, omdat kind i verteld dat alle kinderen alleen maar een letter krijgen omdat ze hun echte naam niet kunnen bewijzen omdat hun levensboeken(paspoorten) zijn afgepakt.
Dit verhaal is hartverscheurend en als je je beseft dat er vandaag de dag ongeveer 32 miljoen kinderen zijn die op de vlucht zijn voor oorlog of conflicten wordt je hart koud en dat zou niet moeten kunnen, elk kind hoort vrij en veilig te zijn.
Steve Tasane is een kind van een vluchteling, maar dat is niet de reden dat hij dit boek heeft geschreven. Dit verhaal heeft Tasane geschreven omdat hij uit een gebroken gezin komt en hij er een hekel aan had om een ‘gebroken kind’ te zijn. Iedereen wil er zijn, en dáárom heeft hij kind i geschreven.
Op de laatste bladzijde na zijn nawoord geeft Tasane websites aan waar je heen kunt om meer te leren en te lezen over de kinderen in dit soort kampen of hoe je kunt helpen.
Dit prachtige boek kun je bestellen bij Kokboekcentrum.
Ook wat deze tekening te betekenen heeft lees je in het verhaal, en dat is één van de liefste stukjes uit het verhaal vind ik.