‘Er was eens….‘ de meest betoverende woorden ter wereld, een doorgang naar de mooiste verhalen ooit geschreven. Iedereen wil weten wat er na deze woorden gebeurd, maar niet altijd kun je voorspellen waar je terecht komt en hoe dat afloopt…
…dat geldt ook voor Alexandra en Koen. Na een hele nare gebeurtenis is hun leven behoorlijk veranderd. Veel dingen gaan anders dan ze willen of hadden gehoopt, ze moeten verhuizen, op school gaat het minder goed, en mama is altijd aan het werk en bezig. Wanneer ze op een dag een oud boek krijgen, ‘Het verborgen land‘, veranderd alles nóg een keer, maar deze keer is het iets magisch. Ze vallen namelijk het boek in. En wat ze daar allemaal tegenkomen is voor iemand een verrassing… of toch wel?
Wat vind ik van dit boek;
Het verhaal begint met sneeuwwitje als volwassenen koningin. Een interessant begin, want zo ken je Sneeuwwitje uiteraard niet. Koen en Alexandra zijn twaalf jaar en een tweeling, maar meer dan hun verjaardag en uiterlijk hebben ze niet gemeen. Alexandra is bijvoorbeeld héél leergierig, terwijl Koen niets anders kan dan slapen in de klas. Humor ontbreekt gelukkig niet in dit verhaal, voornamelijk dankzij Koen, en dat is wel nodig want het verhaal zelf is iets meer dan spannend en onvoorspelbaar. De cover is op zichzelf al magisch en gedurende het verhaal bleef ik af en toe even het boek toe doen om ernaar te kijken. Je ziet er van alles op, en het geeft het juiste gevoel voor het verhaal weer. In het boek zelf lees je stukken uit een dagboek, en die zijn in een ‘handschrift geschreven’ lettertype wat heel cool gedaan is. Wanneer je naar een nieuw hoofdstuk gaat, zie je een tekening die de hoofdpersoon uit een sprookje in het betreffende hoofdstuk ‘verraad’. Sommige dingen zijn in dit verhaal niet zoals we kennen uit de echte sprookjes, zoals bijvoorbeeld het haar van Assepoester, maar dat is het mooiste aan verhalen schrijven, alles mag op je eigen manier. En dat doet hij, Chris Colfer heeft namelijk ook een ontzettende grappige manier van schrijven, je lacht jezelf het boek door. En je ‘kijkt je ogen uit, want je kent de sprookjes, maar in dit verhaal toch ook weer niet helemaal. Wat ook erg fijn leest, is dat Colfer vanuit ‘alle’ oogpunten schrijft. Wat ik daarmee bedoel is dat als er een ander personage dan Koen en Alexandra in beeld is je het vanuit zijn of haar perspectief leest. Kortom iedereen verteld dit verhaal. We doorlopen in het verhaal de hele landkaart van ‘Het verborgen land‘, waarvan je een illustratie op de binnenkant van de cover ziet, elk deel van het land (elk hoofdstuk dus) heeft zijn eigen charme, het ene is super spannend waar het andere juist weer heel lief of ‘saai’ is (saai? Ja, saai, dat snap je pas wanneer je het leest. Maar het is niet eens echt saai, maar meer slaapverwekkend). Wat ik ook heel tof vind, is dat één sprookjesfiguur niet zo lief is als in het sprookje zelf, en dat geeft het verhaal (in mijn ogen) echt wel die extra dikke ‘WAUW’, het is niet allemaal standaard en bekend maar echt vernieuwend. Er zit een prachtig verhaal in dit verhaal, en die zorgt ervoor dat je één bepaald sprookjesfiguur anders gaat zien, althans ik snap met dit verhaal wel hoe en waarom. Dit verhaal is geen zoetsappig sprookje maar een ware Queeste met alle gevaren en emoties die daarbij komen kijken wanneer je in een bekende maar toch zijn onbekende wereld beland. Er zijn vele lessen te leren uit dit verhaal, maar de mooiste twee vind ik om nooit op te geven hoe uitzichtloos het ook lijkt, en altijd jezelf te blijven, hoe eng dat ook mag lijken.
Echt een prachtig verhaal gebaseerd op de voor iedereen bekend sprookjes van Gebroeders Grimm en Hans Christian Andersen. Een echte aanrader voor iedereen die alle sprookjes al kent een wie nog geen enkel sprookje kent.
Natuurlijk wil jij dit boek nu ook hebben, en gelukkig je kunt hem gewoon bestellen via Fontaine uitgevers of natuurlijk bij je favoriete boekhandel.