Een prachtig maar ontroerend verhaal over een jonge jongen die eventjes de moed verliest, en dat probeert aan te kunnen en te relativeren door middel van een onverwachte nieuwe vriend.
Op je eerste dag in de brugklas ten tijde van de voorstelronde ‘Dodo’ zeggen in plaats van je naam? Je snapt dat Dorian bijna doodging van schaamte en hij heeft daarna gezworen nooit meer te praten. Dorian en zijn vriend Ramses hebben een band waarin Dorian drumt, en een pact om hun haar te laten groeien en dus nooit meer een kapsalon van binnen te zien. Muziek, daarin kan Dorian echt zichzelf zijn zonder te moeten praten maar wel al zijn gevoel kan geven. In Dorian zijn hoofd is het een drukte van jewelste, dat vervelende stemmetje blijft maar herhalen hoe erg hij voor paal stond op zijn eerste dag, en hoe hij dat in godsnaam denkt goed te maken. Wanneer Dorian met zijn klas naar het museum gaat, gebeurd er iets dat hem volledig lam slaat, maar ook betoverd. Hij ziet een dodo staan, en voelt meteen de connectie met dit dier. Praten doet hij niet meer, maar denken en schrijven des de meer. Met dodo, met zichzelf.
Wat vind ik van dit boek;
Dit verhaal zal ongetwijfeld bij veel mensen van alles losmaken. Het is een actueel iets, en van aller tijden. Jezelf beter voor willen doen dan je bent, of bang zijn voor wat anderen over je denken en daarnaar gaan leven. Gaandeweg kom je erachter dat Ramses meer is dan alleen maar Dorian zijn vriend, en het raakt je dat een jonge jongen bepaalde woorden of zinnen gebruikt, zoals Dorian dat in dit verhaal doet. Heel mooi, maar ook heel raak en verdrietig. De kracht van dit verhaal ligt(voor mij in ieder geval) in de grenzeloze fantasie van Dorian. Een jong kind, zonder de volwassen belemmeringen van wat wel kan of mag, en wat niet, maar gewoon zijn gedachten, hoop en dromen zijn werkelijkheid laten zijn. Dorian zijn fantasie gaat wel heel snel, dus sla niet een bladzijde of een zinnetje over en knipper vooral niet met je ogen, want dan snap je Dorian niet meer. Het is op een bepaalde manier poëtische mooi geschreven, en het heeft een bepaalde vibe waardoor je helemaal in Dorian zijn fantasie gezogen wordt en er zelf ook echt in gaat geloven. Echte vriendschap, liefde en vertrouwen geven dit verhaal zijn kracht. De cover is heel rustig maar zegt meer dan 1000 woorden. Een prachtig verhaal dat je zeker gelezen moet hebben.
Mohana van den Kroonenberg is schrijfster en beeldhouwer. In 2010 is zij gedebuteerd bij uitgevrij Van Oorschot met de verhalenbundel ‘Moorddiner’.
Wil jij dit fantastisch mooie, ontroerende verhhaal ook lezen, dan kun je hem bestellen bij Uitgeverij vierwindstreken zelf of uiteraard bij je lokale boekhandel.
Hieronder zie je een wassen beeld dat Mohana zelf heeft gemaakt. Met toestemming van Mohana zelf, plaatst ik het hier omdat ik het een heel mooi beeld vind én het ergens in het verhaal hoort, maar waar….
‘Alice en de Dodo’