Na de dood van haar vader ziet de twintigjarige Araya geen andere optie dan bij haar moeder te gaan wonen in Thailand. Alleen: ze is daar nog nooit geweest.
Een bijzonder coming of age over een meisje, Araya, die terug keert naar de helft van haar roots.
Waar gaat dit boek over:
Dit verhaal gaat over Araya, een meisje waarvan haar halve roots in Thailand liggen.
Na de dood van haar vader wil ze naar Thailand verhuizen om bij haar moeder te gaan wonen, maar ze kent daar niks of niemand.
Ze kent de gebruiken niet eens van het land en zijn cultuur en dat maakt haar erg onzeker.
Als ze bij haar moeder aankomt staat haar een verrassing te wachten, en deze verassing is niet zo’n fijne.
Het is namelijk de nieuwe vriend van haar moeder, het is een rare gast die Erwin en Araya moet dan ook niets van hem weten.
Wanneer ze Mariko ontmoet verandert haar wereld compleet, ze leert de verschillende werelden in Thailand kennen, maar ook in die wereld zijn problemen die het daglicht niet kunnen verdragen.
Araya ontdekt dingen over zichzelf en de mensen om haar heen die niet zomaar even te negeren zijn, en hoe Araya daarmee omgaat zal moeten blijken.
Wat vind ik van dit boek:
Toen ik het boek binnen kreeg begon meteen al het grote kijken, er is namelijk heel veel te zien op de omslag, bovenin zie je in het groot rood graffiti, de naam ‘Araya’ staan.
Wanneer je de cover openklapt vind je een uitklappagina en wanneer je die openslaat zie je een foto van de kleine Christina staan, helemaal achterin het boek hetzelfde maar dan een foto van haar mama.
Ik ben een échte lezer, dus om dan een beeldroman te ‘lezen’ voelt wat onwennig, en sommige dingen lijken daardoor wat te snel verteld en een beetje langs mij heen te gaan.
Wat ik ook lastig vind, is dat als je niet op het internet leest waar deze roman over gaat, je dat specifieke verhaal er heel moeilijk uit kunt halen.
Ook vind ik de teksten vaak wat warrig waardoor wat er gebeurd mij niet compleet duidelijk is, en dat vind ik dan wel erg jammer.
Voorin het boek staat meteen een waarschuwing in verband met de thema’s die aangehaald worden in dit verhaal.
Deze thema’s kunnen uiteraard iets in de lezer losmaken waardoor iemand hulp nodig zou kunnen hebben, dus het is heel goed dat van te voren dat wordt gezegd.
Al is er voor mij persoonlijk maar één thema dat overal bovenuit steekt en waar je het hele verhaal ‘last’ van hebt.
Het is echt een aparte manier van ‘een boek schrijven’ wat Christina de Witte a.k.a Chrostin doet, en you love it or you hate it kan ik hierin niet zeggen, want ik vind het dan wel wat lastig ‘lezen’ maar het intrigeert mij ook, waardoor ik dan toch weer getriggerd word om meer van Chrostin te willen zien..
Een grappige en gratis tip van mij, Google lens, er staan soms namelijk in het Thais geschreven woorden of zinnen in het verhaal, wat je uiteraard niet kunt lezen, richt Google lens er even op en je weet wat er staat.
Coming of age is een genre binnen literatuur en film dat zich richt op de psychologische en morele groei van de hoofdpersoon, vaak van jeugd tot volwassenheid.
Mijn favoriete moment/afbeelding?
Het zijn er eigenlijk 2:
De eerste is wanneer Mariko Araya kust, je ziet en voelt eerst de schrik/de verbazing en dan de berusting en liefde, deze afbeeldingen vind ik zo mooi omdat je echt voelt wat er gebeurd.
De tweede is wanneer Araya aan haar moeder vraagt hoe ze noedelsoep moet maken.
Dat is (voor mij) echt het moment dat Araya een connectie/toenadering met haar moeder (probeert te) maken, wat in dit verhaal echt wel een ding is.
Binnenkort zal er hier op Boekenfreaks een interview met de schrijfster, Christina ‘Chrostin’ de Witte geplaats worden.
Wil jij dit bijzondere boek nu ook ‘lezen’, zien, bekijken en beleven? Dan kun je hem bestellen bij Pelckmans uitgevers.