Weer mocht ik een fantastisch maar deze keer helaas het afsluitend deel van deze serie lezen. Wat ik er echt van vind?
Lees dat snel hieronder.
Hoe het boek begint…
Bloedrood
Krachtig en hartstochtelijk
De kleur van liefde
En
Verbondenheid
Ademloos.
Rood
Waarschuwend en listig
De kleur van passie
En
Strijdbaarheid
Genadeloos
Rood
Warm en beschermend
De kleur van rozen
En
genegenheid
Bodemloos
Rood
Vastberaden en levendig
De kleur van gevaar
En
Impulsiviteit
Rusteloosheid
Als bloed. 
Ik kreeg een prachtig verpakt exemplaar binnen, een boek dat je al raakt door het alleen nog maar te bekijken, maar die je meeneemt naar binnen wanneer je het openslaat.
Het open maken van het pakket was een cadeautje op zich, maar de inhoud van dit laatste deel laat je toch wel een beetje verloren achter.
Waar gaat dit verhaal over;
Een verenigd Terras Altas is sneller bedacht dan verkregen. De hooglanders zijn namelijk niet blij met Laaglanders als buren en dat is te voelen ook.
Lily heeft op een dag haar mooie maar stoute schoenen opgepakt om haar tante Philou te bezoeken, of althans de vrouw die haar heeft opgevoed. Want eenmaal aangekomen en oog in oog met de vrouw waar ze zoveel aan heeft gehad, blijft er weinig affectie voor haar over.
Eerlijk of niet, éindelijk staat Ash terecht voor zijn wandaden als beul voor de vroegere generaal van Terras Altas. Die lafaard kan niet meer terecht gesteld worden, maar zijn zoon en beul van het Regime wel.
Rain ziet niets liever gebeuren dan dat, al is de plek waar dat gebeurd voor haar een locatie om snel te vergeten. En ook staat haar vriendschap met River en Lily in de weg om voor de volle honderd te genieten mocht dat echt een goede straf uitkomen.
Wanneer de rechtszaak begint stormen er twee mannen in de kleuren van het regime de ruimte binnen, om zich bekend te maken als PRK, zogeheten Pro Regime Krijgers. Ze zijn tegen een verenigd Altas en laten dat merken ook voordat ze opgepakt worden.
De groep van Lily en River gaan op pad naar mistland om de plannen van de hooglanders te verijdelen, maar dat plan kijkt onmogelijk.
Ze reizen af naar Mistland met gevaar voor eigen leven en krijgen daarna een voorproefje van de door angst ingegeven veiligheidsmaatregelen die mensen zich daar eigen hebben gemaakt.
Lily en de anderen begeven zich in een gevaarlijk gebied, en hun missie is alles behalve goed doordacht of veilig te noemen.
Kunnen ze het regime, en daarmee hun walgelijke plannen om het serum te maken, stoppen? Of zijn ze al te laat en is alles verloren waar ze zo hard voor gestreden hebben?
Wat vind ik van dit boek;
Terras Altas, een serie die mij in eerste instantie niet aantrok, omdat ik nooit zo van de ‘sifi achtige’ verhalen ben. Maar gelukkig vroeg Patty mij het eerste deel al te lezen en was ik om. Anders had ik deze geweldige serie gemist en dat zou eeuwig zonde geweest zijn, want wat heb ik mij vergist door mij te laten leiden door de achterflap tekst.
De tweestrijd die Rain voelt, sijpelt door de letters heen je hart in. Alle personages bereiken logischerwijs hun einde in dit deel, maar dat maakt ook dat de gevoelens, situaties en bekentenissen extra heftig zijn en ook als zodanig binnen komen.
Het mooie aan dit deel vind ik dat de verdeeldheid ook weer zorgt voor een raar soort eenheid. Iedereen strijd uiteindelijk voor hetzelfde waardoor het bijna lijkt alsof vijanden vrienden kunnen zijn om datzelfde doel te behalen.
Elk deel van Terras Altas is spannend, maar dit deel doet er nog een schepje bovenop, niet alleen doordat het verhaal zinderend, snel en verassend is, maar ook omdat je weet dat dit het afsluitende deel is.
Verrassende personages weten hun weg te vinden naar dit laatste deel van Terras Altas, met hun bijzondere levens en karakters brengen ze het verhaal heel erg tot leven. Rain is denk ik wel mijn favoriete personage omdat ze alle kanten op ramt, de ene keer is ze super lief en vriendelijk terwijl ze de andere keer bijna iemand afmaakt omdat ze haar dag niet heeft. Rain brengt ook dit deel weer menig verrassing naar voren, en omdat ik haar zo tof vind moet ik daar altijd wel even om glimlachen
Wel komen er verhalen of uiteenzettingen voorbij die hard zullen binnenkomen, daar wil ik wel voor waarschuwen. Als voorbeeld hoe de keizer van mistland met z’n vrouw en haar zwangerschappen omgaat.
Om even verder te gaan op iets moois…op bladzijde 226 zijn de mooiste zinnen uit deze hele serie te vinden, het vat alles samen, het is het heden en het verleden van macht die ze te verduren hebben gekregen in en om Terras Altas.
Het einde voelt voor mij als een opening naar een vervolg of twee, en o o o wat mag ik hopen dat dat gebeurd want die kleuren zullen niet misstaan bij mijn Terras serie. De laatste zinnen van dit laatste, afsluitende deel van Terras Altas, bracht mij een brok in mijn keel.
Wil jij dit deel of nog de hele serie in je kast hebben staan en net zo kunnen gaan genieten als alle lezers voor jou al hebben gedaan?
Bestel jouw exemplaar of exemplaren dan snel bij Celtica Publishing of je lokale boekhandel,
want dit hieronder wil iedereen toch in zijn kast hebben staan…
Terras Altas serie;
Puur wit
Inktzwart
Asgrijs
Bloedrood
En je gelooft mij of niet, maar ik pak nog heel vaak deze boeken en kaarten erbij, gewoon om even te genieten van de kaarten en boekenleggers.