In de ban van de wolf is het eerste deel van Christine Charliers haar wolven-trilogie. De toon is meteen gezet wanneer je het proloog leest dus beware voor verslaving.
Wanneer Esther haar moeder van huis gaat en zegt dat Esther de deur voor niemand open mag doen, vind Esther dat maar grote onzin. Maar haar mening hierover wordt helaas meteen om zeep geholpen wanneer ze tóch de deur open doet. Vreemde mannen dringen haar huis binnen, om haar vervolgens iets in te spuiten waardoor ze doodziek wordt. Ze laten haar achter met de woorden en de bedreiging, dat als ze dit naar buiten durft te brengen er vreselijke dingen met haar familie zullen gebeuren en dat ze binnen twee weken terug te komen.
Wie de mannen zijn en wat ze in godsnaam bij haar hebben ingespoten weet Esther niet, maar de gevolgen van het spul komen akelig snel tot uiting. Het gevaar begint nu pas echt tot Esther door te dringen, en ook op school is ze niet veilig.
Wat vind ik van dit boek;
Het begin is meteen al gruwelijk waardoor je meteen vast zit in het verhaal en hem in één adem uit zou willen lezen. Soms had ik iets meer ‘show don’t tell’s’ willen zien, want af en toe zijn de details iets teveel. De cover spreekt aan, het meisje is prachtig en het mysterieuze dat er omheen hangt pakt je vast. Ook de kleur intrigeert, en zet de ijskoude toon voor het verhaal. Af en toe lijkt de timeframe niet te kloppen, dingen gaan te snel (of te langzaam), en dat leidde mij wel een beetje af. De honger is natuurlijk wel een groot deel van het verhaal, dat snap ik, maar ook dat vond ik wat teveel af en toe. Op het moment dat ik dacht ‘het mag van mij wel iets eerder over gaan in andere aspecten van wat Esther heeft’, gebeurde dat gelukkig ook.
Het verhaal heeft vaart, spanning en onzekerheid. Als lezer weet je aan de ene kant wel, maar aan de andere kant ook niet precies wat er bij Esther is ingespoten, en je weet niet hoe het verhaal zal lopen, dat geeft de spanning in het hele verhaal. Al doen Arne, Nathan en John ook een aardige duit in het ‘spanning-zakje’. Jonathan had ik vrijwel meteen door, waarom weet ik niet zozeer, misschien omdat hij erg boeiend wordt omschreven. De uitgever heeft er een ‘vanaf 14 jaar’ trilogie van gemaakt, maar in mijn ogen is dat best wel jong voor een verhaal als dit (sjah of ik ben blijkbaar gewoon toch echt te oud, en snap ik niet dat dit is wat kinderen van 14 tegenwoordig al lezen).
Dit verhaal uit 2018 is pijnlijk up2date wat betreft actuele onderwerpen, o.a pesten of gevaar dat komt van buiten het gezin. Het gepest is wel wat té af en toe, en het is bijna ongeloofwaardig dat dit niet opgemerkt zou worden op een school, maar helaas gebeurd het toch echt. Esther zou 14 jaar moeten voorstellen, maar ik vind dat de personages toch echt wel wat ouder worden uitgeschreven dan 14 jaar, en dat leest wel een beetje raar omdat sommige dingen dan niet echt passen in mijn ogen.
Dit is pas het eerste deel en het smaakt naar meer. Het is (uiteraard) een open einde en ik ben héél benieuwd hoe het tweede deel ‘jacht op het anti serum’ is.
De complete trilogie kun je bestellen bij Uitgeverij Clavis.