Een boek dat ik een beetje met een dubbel gevoel heb gelezen. Ik vond het erg vermakelijk maar…
Waar gaat dit boek over;
Dit boek gaat over de man…en dan specifiek papa en de man van… Alle facetten van het man zijn komen aan bod, hoe zwaar ze het hebben, hoeveel ze moeten doen, hoeveel ze moeten verdragen (oh oh wat hebben ze het zwaar hé) …en dat allemaal met een vleugje humor uit de gedachten van Wilfred Hermans.
Wat vind ik van dit boek;
Het is een boek dat af en toe een beetje tegen mijn haren in strijkt, maar het is ook wel weer een mooi boek. Verteld vanuit het perspectief van de man. Het hoofdstuk vanaf blz 49 raakte mij wel, want daar ben ik ook een volbloed angsthaas in, maar het einde van dat hoofdstuk zorgt er dan ook weer meteen voor dat het emotionele eraf is. Humor en serieus zijn wisselen elkaar in rap tempo af, en ik heb mij vaker wél dan niet rot gelachen om de teksten die Wilfred schrijft. Bijvoorbeeld over de luiers. Maar heel eerlijk? Na het lezen van dit boek denk ik dat papa vooral moe wordt van zichzelf. De metaforen vliegen je om de oren, en het ‘oh wat heb ik het toch zwaar’ komt de bladzijden afdruipen. Nadat je bijvoorbeeld een verhaal leest dat begonnen is over het feit dat over z’n twee oudsten goed op school gaan, maar nooit op die manier wordt afgemaakt, want papa z’n verhaal komt in beeld en blijkt veel belangrijker voor hem, dan het verhaal afmaken waar hij mee begonnen is. De cover vind ik dan wel weer héél veelzeggend, en een o zo bekend fenomeen bij papa’s EN mama’s.
Wil jij dit boek nu zelf lezen om je eigen oordeel erover te vellen? Bestel hem dan snel bij Kok Boekencentrum of je lokale boekhandel.