In 1620 moet de elfjarige weesjongen William het vertrouwde Leiden verlaten, omdat de Pilgrims een nieuw bestaan gaan opbouwen in Amerika. Ze overleven de reis ternauwernood, en als ze dan voet aan wal zetten, blijkt het een woest en gevaarlijk land. Maar geen onbewoond land…
William is doodsbang voor zijn nieuwe buren. Dus als Tisquantum namens de Grote Leider van de omliggende stammen zijn hulp aanbiedt, houdt William hem nauwlettend in de gaten.
Is zijn voorgevoel terecht, is Tisquantum niet te vertrouwen? Moet William de kolonie redden?
William vertrek met een angstig hart achter zijn leermeester Carver aan, van Leiden naar Amerika, om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Pieter, zijn beste vriend, blijft wel in Leiden en hij zal hem vreselijk gaan missen. De reis gaat niet voorspoedig en het is dat meester Carver hem steeds meer taken toevertrouwd, maar anders zou de moed William bijna in de schoenen zakken van ellende. Tisquantum is niet langer in Patuxet, maar in Pokanoket als slaaf van de Massasoit, de grote leider. Hij doet er alles aan om zijn ‘schuld’ in te lossen en weer een vrij man te zijn, maar de Massasoit lijkt niet te zien wat Tisquantum z’n waarde in de omgang met de withuiden werkelijk is. Doordat de storm William en zijn schip een andere richting heeft op gedwongen, eindigen ze niet in het beoogde Virginia, maar in Cape Cod, en laat daar, niet ver vandaan, nu net Tisquantum wonen. De pelgrims hebben veel problemen om geaccepteerd te worden door de wilden, maar Tisquantum schiet ze te hulp, voor zover hij kan….en wil.
Wat vind ik van dit boek;
Ik vind het elke keer weer prachtig om te lezen hoe het er vroeger aan toe ging met alles. Ik vind dat Bianca een ware kunstenares is met het opschrijven van de geschiedenis, ze maakt het leuk, mooi en vooral interessant en dat allemaal op een niet lastige manier. Het verhaal is vanuit twee verschillende oogpunten geschreven, die van William en die van Tisquantum. Mooi om te lezen is ook hoe wijs en slim de elf jarige William is, en zich niet snel van de wijs laat brengen op een schip vol ‘stoere mannen’. Op de achterflap staat dat William bang is voor de wilden, maar zoals ik het lees is hij vooral boos op alles en iedereen en vooral op de wilden, waarschijnlijk ook voor een groot deel uit angst, maar dat lees ik niet echt per se op die manier. Wat ik een nare omslag vind, is iets waarvan ik kan natuurlijk niet zeggen wat het is, maar ik had dat écht niet verwacht. Er gebeuren behoorlijk heftige dingen, dingen die ik niet zag aankomen en die mij best wel geschokt hebben. Een prachtig en intrigerend vervolg op ‘Tisquantum’, met opnieuw vele lessen die mij geleerd zijn tijdens het beleven van deze pelgrimstocht.
Uiteraard heeft Bianca zich achterin weer verantwoord en geeft je nóg meer kennis over deze periode. Sommige dingen ogen wat saai, maar zijn absoluut de moeite van het lezen waard want er staan ontzettende gave feitjes en weetjes in die je zou missen als je het eind van het boek zou overslaan.
De bijzonder mooie en interessante dingen waar ik naar verwijs zijn bijvoorbeeld deze eerste bladzijde van het door William Bradford geschreven verslag over de eerste 30 jaar van de kolonie,
Het kruidenboek waar William veel gebruik van maakt,
Het beeld van de Massasoit dat uitkijkt over Plymouth haven, dat in 1621 gebeeldhouwd is door Cyrus E. Dallin
Waar Bianca in ‘Tisquantum’ vele personages en situaties heeft gecreëerd, is dat in dit boek niet het geval, in dit deel van het verhaal hebben alle personen (inclusief hun titel) écht bestaan, alleen de onduidelijk- of tegenstrijdigheden van plaatsen of personages zijn door Bianca aangevuld. Één gebeuren, waar ik niks over kán of ga vertellen, heeft verschillende scenario’s van wat er echt gebeurd kán zijn, maar de eerste staat, samen met Bianca haar eigen aanvulsel, in het boek, en ook dat lees je dus in het achterste stuk van het boek.
In 2020 is het precies 400 jaar geleden dat de pelgrims naar de nieuwe wereld reisden om een kolonie te stichten. Een jubileum dat door 4 volken, Nederlanders, Amerikanen, Engelsen en de Wampanoagh herdacht wordt. En voor Bianca uiteraard een mooie gelegenheid om deze verhalen de wereld in te schrijven. De laatste woorden van de verantwoording geven mij wel de kriebels hoor, er staat ‘wat restte, was blanke overheersing’, dat komt doordat de werkelijkheid blijkbaar nog gruwelijker is dan Bianca op heeft geschreven, anders zou het namelijk geen jeugdboek met kunnen zijn.
Neem zeker even een kijkje op de website over dit onderwerp, Mayflower 400 leiden.
Een uitzonderlijk mooie en interessante website over de beginjaren van de Pilgrims in Amerika.
Door Bianca, Tisquantum en William wil ik zeker meer weten over dit onderwerp en dat vind ik echt een pluspunt waardoor ik deze boeken zeker zo aanraden voor iedereen.
