Kim en ik(ilse) hebben het gehad over een mooi interview met haar of anderszins aandacht voor haar en haar geweldige boeken. Waar Kim mee aankwam is mooier en specialer dan ik ooit zou kunnen bedenken. Kim heeft mij namelijk verteld waar Lilith op dit moment verblijft. Ze waarschuwde wel, die plek is erg gevaarlijk. Ik dacht dat Kim bedoelde dat ze zelf Lilith niet onder ogen durfde te komen na alles wat ze de Drakenvrouw in de verhalen heeft aangedaan, maar nu twijfel ik daar over.
Omdat ik zelf niet kon gaan, heb ik iemand anders moeten sturen. Van haar heb ik niets meer vernomen, maar het interview heeft gelukkig wel de weg naar Boekenfreaks gevonden. Exclusief heeft Boekenfreaks dus een prachtig, maar ook behoorlijk zenuwslopend interview met Lilith, hoe bijzonder is dat dan! ! ! !
Lees hieronder maar snel wat Lilith jullie allemaal te vertellen heeft, want bijzonder is het zeker.
Voor dit interview heb ik een heel eind gereisd. Lilith leidt een teruggetrokken bestaan in een gebied dat moeilijk bereikbaar is voor gewone mensen zoals ik. Of nou ja, de plek bereiken is niet het probleem, maar wel aankomen zonder je verstand te verliezen. En er weer vertrekken, zal nog lastiger zijn. Dat is echter van latere zorg. Ik heb haar gevonden!
De plek waar Lilith zich heeft gevestigd, heeft weinig te bieden. Het is er kaal en droog. Zand en rotsen, een verzengende zon, dat is haar leefomgeving. Overal in het landschap rijzen aardpijlers op, maar ze werpen nauwelijks schaduw. Alleen in de grotten is het wat koeler.
Ze woont aan de rand van een poel. Als ik arriveer staat ze met haar voeten in het water naar boven te staren. Ik volg haar blik, maar het licht is te fel en zelfs als ik mijn arm hef om mijn ogen te beschermen, zie ik niets anders dan het felle schijnsel dat de hemel oplicht. Zodra ik haar groet, keert ze zich naar me om. Ze is mager en haar donkere haar maakt haar uitdrukking nog harder. Ik zeg dat ik lang naar haar heb gezocht en dat ik haar graag wil interviewen.
Ze haalt haar schouders op en loopt het water uit. Ze vouwt haar armen over elkaar en vraagt waarom ik de moeite heb genomen om helemaal hier naartoe te komen,
‘Omdat je een van de meest intrigerende vrouwen bent die ik ken.’
Ze glimlacht schuchter. ‘Ik zal je vragen beantwoorden. Het is weer eens wat anders. Ik heb al een hele tijd geen aanspraak gehad.’
We gaan in het zand zitten. Ze biedt me niets te drinken of te eten aan. Niet uit onbeleefdheid, maar omdat ze waarschijnlijk niets heeft. Ik zweet, maar zij heeft geen last van de zon.
‘Het zijn je herinneringen die ervoor zorgen dat je het warm hebt,’ zegt ze. Heeft ze mijn gedachten geraden? ‘Als je beseft dat het licht koel is en je lichaam niet echt, dan heb je er geen last meer van.’
Ik probeer mijn perceptie te veranderen, maar dat lukt niet. ‘Kun je jezelf eens voorstellen?’ begin ik het interview.
‘Is dat nodig? Nou goed dan. Mijn naam is Lilith. Ik ben getrouwd en heb twee dochters. De oudste is helaas voor haar geboorte overleden en mijn tweede kind heb ik ook op moeten geven. Ik heb altijd gezocht naar een manier om me vrij te vechten van de magiërs die me onderdrukten. Daar ben ik niet altijd succesvol in geweest, maar uiteindelijk heb ik toch een manier gevonden om mezelf te zijn binnen de rol die ik speelde in de strijd om het voortbestaan van de wereld. En nu heb ik eindelijk rust.
Ik ben een genezeres. Het was geweldig om mensen te kunnen helpen, niet alleen met mijn gave, maar ook met de medicijnen en zalven die ik heb ontwikkeld. Ik heb echter altijd geweten dat ik nooit iedereen zou kunnen helpen. Dat zat me vaak dwars, vooral als ik moest bepalen wie kon overleven en wie het niet zou redden. Daarom heb ik ook anderen opgeleid. Niet alleen mensen die net als ik magie gebruiken om te helen, maar iedereen die geïnteresseerd is in het toepassen van medicinale planten. Hoe meer mensen mijn kennis kunnen toepassen, hoe meer mensen geholpen worden. Misschien dat ik dan ooit mijn schuld kan inlossen.’
‘Vergeet je nu niet het belangrijkste over jezelf te vertellen? Je bent een Drakenwisselaar…’
‘Ach ja, natuurlijk.’ Ik zie hoe haar schouders verkrampen. ‘Dat is altijd de enige reden waarom iemand naar me toekomt. De enige reden waarom ik interessant ben. Seraph ontvoerde me, omdat ik ooit zou kunnen veranderen in een vliegende vlammenwerper, zodat ik namens hem wraak kon nemen. Kasimirh vond me een geschikt wapen om de heidenen mee te bekeren. Ferhdessar wakkerde mijn honger naar vergelding aan, zodat ik zijn vijand uit de weg zou ruimen. Zelfs Jakob…’
‘Het spijt me. Ik wilde je niet…’ Mijn stem trilt.
Ze buigt naar me toe en kijkt me recht aan. ‘Ben je bang?’
Ik weet niet wat ik moet antwoorden. Ja, ik ben bang. Mijn hart gaat tekeer en ik heb het ineens niet meer warm, maar ijskoud.
Lilith gaat weer rechtop zitten en staart naar haar handen. Ze frunnikt aan de zoom van haar versleten tuniek, ‘Dat zijn ze allemaal. Bang voor wat ik als Draak zou kunnen doen. En niet onterecht, gezien mijn verleden. Wat wil je graag weten, zodat dit interview nog wat smeuïger wordt? Hoeveel mensen ik heb gedood? Hoe ik uitvloog en midden in de nacht dorpen en steden platbrandde? Of ik ervan genoot?
Het zijn er te veel. Het is nauwelijks te bevatten hoeveel onheil ik heb veroorzaakt. En ja, in het begin was het heerlijk, omdat ik geloofde dat de mensen mijn vijanden waren en ze míj zouden grijpen als ik hen niet voor was. Die leugens heb ik namelijk van kinds af aangehoord. Geleidelijk nam de euforie af, maar het heeft nog lang geduurd voor ik mijn meester durfde te verlaten.’
Lilith springt op en loopt bij me vandaan. Na een paar passen kijkt ze over haar schouder. ‘Dat schuldgevoel gaat nooit weg. Het idee dat ik mijn eigen leven boven dat van al die anderen stelde.’ Ze schudt haar hoofd en verdwijnt achter een aardpijler.
Ik besluit niet achter haar aan te gaan. Het is duidelijk dat ze wat tijd voor zichzelf nodig heeft.
Later komt ze terug. Zwijgend gaat ze naast me zitten. Ik zeg ook niets, maar kijk toe hoe ze met haar voeten golfjes maakt in het water. Als ze haar benen optrekt en haar armen om haar knieën slaat, valt me op dat haar voeten niet nat zijn, maar er zand aan haar huid kleeft. Voor ik daar een opmerking over kan maken, verontschuldigt ze zich. ‘Ik voel me nog steeds zo machteloos als ik over die tijd praat. En tegelijkertijd zo schuldig. Dat is een smet die nooit zal verdwijnen. Ik zal me altijd herinneren wat er is gebeurd. Het zal altijd invloed uitoefenen op wie ik ben.’ Ze kijkt me vanuit haar ooghoeken aan. ‘Weet je dat de Inuuk in reïncarnatie geloven?’
Ik knik.
‘Soms lijkt me dat fijn. Dat is echt een nieuw begin.’
‘Maar dan verlies je ook je herinneringen aan je man en je kinderen.’
‘Dat is waar.’ Haar stem klinkt verdrietig, maar ook berustend.
Ik besef hoe groot haar trauma moet zijn dat ze zelfs haar mooiste momenten wil opgeven om verlost te zijn van de pijn. ‘Ben je ooit gelukkig geweest?’
Het blijft lang stil. ‘Jawel. Met Az en toen ik de tweede keer zwanger was. Vaak waren het niet eens hele bijzondere momenten, maar we waren samen, hadden een toekomst en het was rustig.’ Lilith glimlacht en haar wangen kleuren. ‘Soms kon zelfs de geur van mijn kruidentuin me gelukkig maken.’
‘Heb je je weleens afgevraagd hoe anders je leven zou zijn verlopen als je ergens anders was opgegroeid? Bijvoorbeeld bij Ghalatea of koning Yvar?’
‘Denk je dat het dan anders zou zijn gegaan?’ Lilith schudt fel haar hoofd. ‘Nee, joh. Mijn leven had er echt niet anders uitgezien als ik in het paleis van de Merziaanse koning was opgegroeid, of het nu direct onder koning Yvar was of als geadopteerde dochter van Ghalatea. Dat komt niet door hen, maar door de hofmagiër. Ferhdessar zag ook meteen mijn potentie als wapen. Als hij me eerder in handen had gekregen, zou hij zich vast net zo ontpopt hebben als Kasimirh.
Het enige scenario waarin ik een ander leven had kunnen hebben, is als mijn ouders me hadden kunnen opvoeden en beschermen. Als ik veilig had kunnen blijven tot ik mijn wisselaarsdromen had gekregen en de andere draken had leren kennen voordat iemand besefte wat voor handig wapen ik zou zijn. Dan was ik misschien sterk genoeg geweest om mezelf te verdedigen. Maar ik werd ontvoerd als een baby en vanaf het begin geïndoctrineerd. Ik was niet opgewassen tegen wat het leven voor me in petto had.’
‘Als strijder van de God Jakob bedoel je?’
Ze knikt.
‘Als je alles over kon doen, wat had je dan anders gedaan in de strijd tegen hem?’
De wind steekt op en laat het wateroppervlak rimpelen.
‘Dat is een gemene vraag, want het impliceert dat ik het anders had kúnnen doen.’
Ik verwacht eigenlijk dat ze weer weg zal lopen en dit keer niet terug zal komen, maar ze praat verder.
‘Achteraf gezien zou ik willen dat ik eerder de moed had gehad om tegen hem op te staan. Dat ik niet had toegestaan dat hij me alles afnam voor ik eindelijk dapper genoeg was om me te verzetten. Ik weet niet of het dan anders was verlopen, maar in ieder geval had ik dan het heft in eigen hand genomen, in plaats van terug te kruipen in mijn schulp en me te laten gebruiken.’
‘Maar je vocht terug toen het moest.’
Het gaat harder waaien. Het zand schuurt langs mijn huid. Het licht lijkt eindelijk wat af te nemen.
‘Het was veel te laat.’
Wat was te laat? Ik kijk naar de vrouw naast me. Ik herinner me dat ik haar ken, maar haar naam is me ontschoten. Waar ben ik eigenlijk?
Ze kijkt me bezorgd aan. ‘Je hebt zo’n hoge prijs betaald om met me te praten. Was het dat werkelijk waard?’
Ik begrijp haar niet. Ze wijst naar mijn armen. Ik hef mijn hand. Mijn vingers vallen uiteen tot stof. Daarna verdwijnt mijn arm.
‘Wat…’ Ik kan niet meer praten.
‘Gelukkig is Jakob er niet.’ Ze staat op. ‘Het was fijn om even gezelschap te hebben. Slaap zacht.’
De wind slaat me uiteen.
Dit prachtige stuk is Zo bijzonder omdat het echt vanuit Lilith is geschreven en je echt een inkijkje krijgt in wie Lilith werkelijk is en over dingen denkt. Uiteraard danken wij Kim Ten Tusscher voor haar tip en is dit interview een mooie aandachtstrekker voor haar boeken en met name haar aankomende boek BLIND, die medio September te verkrijgen is maar nu al voor te bestellen bij Uitgeverij Zilverspoor.
Hieronder de prachtige cover van Blind die is gemaakt door Pam Hage.
