Het eerste deel in de tweeluik over Magyckers. Een monopoly positie vanwege eenmalig te gebruiken spreuken die voor veel geld gekocht kunnen worden, totdat er een bizarre gebeurtenis plaatsvind in een stad waar de Magyckers zijn geweest met een nieuwe spreuk.
Marit werkt in De Kloof, een herberg in Oftenooi, en voelt de onrust tussen de gasten. Veel gedronken wordt er niet want de onrust wordt veroorzaakt door de op handen zijnde komst van de Magyckers om de enige doorgang uit het dorp weer vrij te maken.
Auric is het autistische broertje van Marit dat met zijn roekil Rolly, een knaagdier-achtig beest, ligt hij te lezen wanneer Marit hem verteld dat ze van huis weg moeten op last van de stadswacht, omdat de Magyckers eraan komen.
Magyckers zijn degene die spreuken kunnen gebruiken voor degene die er goed voor kunnen betalen, maar een spreuk nooit kunnen herhalen omdat ze dan al uit hun gedachten zijn gelouterd.
De Magyckers van het eiland Aimerey hebben hierdoor een monopolie positie door heel het land en alleen de allerrijksten kunnen van hun diensten profiteren.
Magyckers reizen nooit alleen, er is altijd een louteraar en een wapenbroeders mee. Louteraars moeten de spreuk na gebruik uit het geheugen van de Magicker wissen en een wapenbroeder is voor bescherming aangezien ze naast een heel belangrijk persoon staan.
Het gebruik van de spreuk en het effect ervan waren een beetje een deceptie, het duurde nog geen kwartier en Marit had er veel meer van verwacht gezien de evacuatie.
Maar een grote verrassing staat haar nog te wachten, en die verrassing is haar broertje.
Eamon Talivan is een grote man die Marit en Auric lijkt te volgen, maar is dat zo of is het toeval dat hij overal opduikt?
Marit en Auric komen in een lastig pakket wanneer Auric laat zien dat hij niet zomaar een domme jongen is, maar meer kan dan wie dan ook ooit verwacht had.
Valdana priesteres van de orde van de verlossers en die vrouw van Kylian, de leider van De klauw heeft zo haar eigen beweegreden om zich bij de orde aan te sluiten.
Wat vind ik van dit boek;
Als eerste richt Stone zich op zijn lezers, en bedankt hen voor de ontmoetingen, om je vervolgens in de wereld van de Magyckers te storten met een prachtige landkaart. Al snel wordt de titel je duidelijk gemaakt en snap je de titel beter.
Je volgt vanaf het begin een paar ‘losse draden’ die in de loop van het verhaal naar elkaar toe geweven worden.
Ik vind dat altijd een heerlijke manier van vertellen omdat je dan die ‘verweving’ merkt tijdens het lezen.
De verrassing die je voelt door de manier waarop Auric de spreuk herhaald liet mij lachen, ik hou van dit soort verassingen want ik had het nog niet aan zien komen, en zeker niet op deze manier.
Marit doet alles dat ze kan om zichzelf en Auric in (relatieve) veiligheid te houden, maar ondanks dat Auric aandoenlijk is, is hij ook een slechte leugenaar en echt a handfull. En dat kan voor hachelijke situaties leiden waardoor je als lezer nóg meer in het verhaal wordt gezogen.
Het wordt er ontzettend spannend door, want je weet nooit wanneer Auric iets stoms doet of eidenlijk eens een keer naar Marit luistert.
De personages zijn allemaal zo goed uitgewerkt, dat je ze allemaal voor je ziet staan en ze echt hoort als ze wat zeggen.
Dat laatste dat zorgde soms voor dat ik echt even in de lach schoot, omdat ik, bijvoorbeeld Auric echt voor me zag en hoorde praten op zijn eigengereide manier. Kortom ook humor ontbreekt niet in Magycker Deel1, al is het af en toe de vraag of iets wel echt grappig bedoeld is of gewoon grappig is omdat het zo oprecht gezegd wordt.
In dit eerste deel van de Magycker tweeluik krijg je alle smaken voor je kiezen, oprechtheid, list en bedrog, maar ook achterdocht en waanzin. Stone heeft een naar meer smakend eerste deel neergezet.
En voor wanneer je niet overtuigd bent door mijn woorden, kijk dan goed naar de cover, want die verteld het verhaal zonder woorden.
Binnenkort mijn recensie van Deel2 ‘Drakenhart’, maar voor nu kun je dit geweldige eerste deel bestellen bij je favoriete boekhandel of het grote blauwe mannetje.