Ik heb de meesterlijk grote eer gehad om één van de grootste, invloedrijke en zeer gerespecteerde rapper van Nederland te mogen ontmoeten en interviewen, Rico Mcdougal aka Phreako Rico.
En daar maak ik dan ook meteen de eerste kanttekening bij, want Rico wil eigenlijk het liefst van die bijnaam af. Deze bijnaam heeft hij van zijn baas van heel vroeger, een restauranthouder, gekregen. Rico heeft het idee dat hij zijn verkregen bijnaam ‘Phreako’ Rico een beetje door zijn eigen toedoen komt. Hij verteld dat de schrijver een beetje onderzoek heeft gedaan, ‘Job heeft opgezocht wat Freaken betekend en dat betekend ‘uit je dak gaan/drugs gebruiken’ en een ‘Freak’ is een beetje een vies nasty mannetje, en dat ben ik ook’
Klonk het vroeger dan misschien heel stoer om zo genoemd te worden, nu is dat niet meer zo voor hem. Nu hij een volwassen man is met een gezin heeft het toch een andere lading gekregen en klopt het niet (helemaal) meer.
Deze bijnaam stond dan tijdens de druk van zijn boek ook redelijk centraal omdat Rico het woord ‘Phreako’ tussen aanhalingstekens wilde en de uitgever niet. Uiteindelijk is Rico’s wil wet en werd het ‘Phreako’.
Zullen we er dan maar gewoon FreeFlow Rico van maken? Of naar zijn meest persoonlijke album Ieri-co…
Hoe gaat het interview dit keer;
Dit keer ga ik het interview als gesprek aan jullie laten lezen in plaats van vraag/antwoord interview. Rico is namelijk super vrij en open in zijn communicatie, en vaak vliegen zijn antwoorden van het ene onderwerp naar het andere, waardoor je dus vaak ook halve antwoorden krijg en later de rest. Ik vind dat super mooi en fijn, want dat betekend ook dat hij op zijn gemak is, maar dat betekend dus ook dat ik dit interview anders schrijf dan anders, in de hoop dat dat ook gewaardeerd wordt en het jullie ook goed bevalt.
Ons interview met Rico;
Mijn man en ik stonden op afgesproken tijd en plaats te wachten op Rico, een grote held voor mijn man dus de zenuwen waren tastbaar
Toen kwam er een blauwe auto aanrijden met daarin…jawel de enige echt Rico Mcdougal. Het eerste dat mijn man iets harder dan normaal gesproken zei was ‘ooh het is hem echt’… ja, want weten wij veel? Misschien wordt je wel ‘gecatfished’.
Rico stapte zijn auto uit en kwam heel blij en vrolijk op ons af gestapt, we stelden ons wederzijds voor, en toen liepen we zijn rijkdom, zijn domein binnen, Beatbox in Zwolle. Binnen in Beatbox is namelijk ‘de Fakkelteit’ gevestigd, ik durf wel te stellen Rico z’n levenswerk.
Na binnenkomst vraagt Rico of wij koffie willen. Nou geloof mij, na bijna 2uur in de auto was het aanbod van een kopje koffie goddelijk en namen we dat aanbod graag aan, waarna Rico in de weer ging met het koffie zetten. Ondertussen waren we al heerlijk Rico zijn vertelsels binnen getrokken en zaten wij te luisteren naar zijn verhaal over de Fakkelteit, die eerst in Hedon gevestigd was en nu hier in /beatbox.
Fakkelteit heeft hij nu dertien jaar, eerste jaren uiteraard in poppodium Hedon in Zwolle, maar vijf jaar geleden werd Rico benaderd door inmiddels ex-eigenaar Anne Riemersma om Fakkelteit ergens anders te plaatsen.
In eerste instantie leek het Rico helemaal niks, Hedon draait immers alles om muziek, alles is op en top geïsoleerd en een fijne plek om te zijn, en om dan naar zo’n afgelegen plek als dit te verhuizen? Nee. Maar door de belofte dat Rico alles zo mocht inrichten en uitbaten als hij dat zelf voor zich zag, draaide zijn mening toch wat bij. Rico testte Anne uit en zei ‘ja maar ik wil een studio’…dat kan ‘maar ik wil ook een podium’…kan ook, ‘en een grote zaal’… kan ook, ‘en oefenruimtes’…ook mogelijk.
Na jaren bezig te zijn geweest met verbouwen kreeg Rico dan eindelijk de sleutels, en hij was verkocht. Helemaal naar zin verbouwd, nieuwe toiletten, alles brandveilig…noem maar op. Zijn eigen paleis, zijn eigen domein, dat hij bijvoorbeeld dingen als dit nu gewoon hier kan doen in plaats van iets te moeten afhuren of bespreken.
Vol goede moed zijn ze dus hierheen verhuisd. Fakkelteit huist samen met een dansstudio Social Dance Studio. die volgens hetzelfde principe werkt, vrije inloop, je hoeft niet te betalen of jezelf van te voren in te schrijven.
Rico verteld heel mooi dat je de jongeren vanzelf wel leert kennen als ze vaker komen, dat Fakkelteit echt een plek is om samen te komen en zichzelf te ontdekken, zowel in muziek als op andere gronden. Zichzelf in teksten en andere dingen te kunnen ontwikkelen, beats te maken, eigenlijk alles dat met rap te maken heeft. Het draait dus ook niet perse om het vinden van talent, ‘natuurlijk altijd mooi als het er is…, maar het draait er vooral echt om om een plek te bieden voor jongeren om ze heel zwart/wit gezien van de straat te houden. Er lopen hier allerlei mensen/jongeren rond, ieder met zijn eigen rugzak, ieder met zijn eigen problemen of helemaal niet, en dat is oké dat maakt ook helemaal niks uit hier’. Ondertussen zit ook Het elektronisch Collectief hier in Beatbox.
En op dit moment van gezellig samen zijn en het over van alles en nog wat hebben, bijvoorbeeld interviewers die Rico in een bepaalde setting willen hebben omdat dat gewoon lekkere kijkcijfers opleveren, begint Rico een beetje af te dwalen, te hakkelen in wat hij verteld, heel stilletjes ‘fuuuck’ te zeggen, en iets te zoeken. Dus mijn man en ik vroegen wat er was… een groot dilemma voor Rico…melk…niet aanwezig, en heel erg nodig voor hem, anders kon hij zijn koffie niet drinken. Door de vraag ‘zal ik even melk halen of niet?’ kwamen we op het feit dat wij nog nooit in Zwolle zijn geweest en brandde Rico los over de dingen die we móesten gaan zien. Bij ons stond de ‘spuugdingen op de mic straat’ op #1, maar het bolwerk en de kubusletters kwamen daar op aanraden van Rico bij.
Nadat Rico even snel zijn melk was gaan halen bij de winkel pikte we het gesprek op. Het gesprek was wel meteen op een ander spoor getrokken en we kregen het over de dag van gister.
Rico moest de dag hiervoor namelijk de hele dag on route voor zijn boek, en zoals hij zelf al zegt ‘ik wordt ook een dagje ouder’.
Ook heeft hij een super grote boek presentatie gehad voor ongeveer 400 man, waarna hij dan bedolven wordt onder fans die hun boeken, shirts, platen en andere dingen gesigneerd willen hebben en willen weten of hij ze nog herkent van een bepaalde tijd en plaats. Rico moet vaak dan schoorvoetend toegeven dat hij het even niet weet, maar super tof vind dat diegene er voor hem is.
Familie, vrienden, kennissen, fellows van de meetings, noem maar op, iedereen was er bij en dat was ontzetten bijzonder.
Nienke en Rico hebben samen nog een heel lang gesprek gehad over de viltjes die op de tafels zouden komen te liggen, omdat ze nog niet zeker wisten of ze wel of geen alcohol wilden gaan schenken. Rico verteld ‘want aan de ene kant is het raar om alcohol te schenken omdat ik over mijn verslaving met drugs en alcohol ga praten, maar drinken jullie maar lekker alcohol hoor. Maar aan de andere kant, wie ben ik om te bepalen wat jullie drinken, dus uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om het wel te laten schenken en tóén hebben we die bierviltjes bedacht met op de voorkant mijn foto en op de achterkant de tekst die wij door Rico voor gedragen krijgen ‘Mijn geest en lichaam zijn niet tegen gif bestand, ik wil niet forever zinloos moven in een loep net als een gifbestand’ ….
Maar toen…een abrupte pauze in ons gesprek, want na het bezoek aan de winkel leek ook de suiker niet aanwezig, gelukkig kwamen we er door mijn ‘search skills’ goed van af, die was er nog wel, met een ‘JAH OOOH’ van Rico als ontlading (heel erg om gelachen en Rico gelukkig ook)…toen ging het gesprek even over koffie drinken, dat wij zwart drinken en hoe we dat in godsnaam kunnen, en toen ging het gesprek weer naar mijn/ onze vragen over.
Mijn insteek voor dit interview was vooral ‘wie is Rico’, daaromheen muziek vragen, en uiteindelijk een beetje verslavingsgerichte vragen. Dit vooral omdat Rico meer is dan alleen zijn verslaving en het boek uiteindelijk wel meer om zijn verslaving ging draaien dan zijn intentie was.
Daar hinkt hij op twee gevoelens want 1. hij vind dat toch wel een beetje balen…of nou ja niet balen van het hoe het boek geworden is, maar van de situatie. Maar ja, zo zegt hij zelf het is wel mijn leven zoals het is, helaas.
Het was inderdaad in eerste instantie de bedoeling om een autobiografie te schrijven, maar op dat moment kwam de verslaving naar boven, kwam ik in de kliniek terecht en nam het proces een hele ander wending dan gehoopt. Rico had Jop geappt of gebeld van kom maar naar het bezoekuur want dit is de situatie nu, want we moesten ergens beginnen. En dat is de reden dat dit boek meer om mijn verslaving is gaan draaien dan om mij, ‘dus balen is een groot woord maar ik had het liever wel anders gezien’.
Eind ’24 bij de show in Tivoli was de laatste keer dat Job en Rico elkaar voor het boek hebben gesproken en Rico is sindsdien in herstel zoals dat heet.
Het gesprek gaat al snel tussen Joris en Rico over de presentatie van Sticks z’n nieuwste album ‘zonneschijn’ in Tivoli. Waar achteraf gebleken uit filmpjes bijna de hele Opgezwolle crew stond. Echt een bijzondere avond volgens Rico want er is een tijd geleden op de insta van Sticks een foto geplaatst uit 2003 met de hele posse erop. Dus niet alleen Opgezwolle maar ook Jawat en zijn matties echt een posse foto van een mannetje of 25 waarvan ook echt meer dan de helft ook weer aanwezig was tijdens die show in Tivoli Vredenburg.
Maar was ook wel lachen want toen was het zuipen en lol maken en nu was het om 23:30 ‘hey jongens ik ga naar huis hoor want morgen komen de kinderen weer vroeg’. Nu had iedereen twee drankjes gehad en vroeger was het op z’n minst twee flessen.
Bizar om te zien hoor zo’n verschil van.. wat is het? 22jaar. Iedereen wordt ouder en dat merk je echt wel. Als ik dan terug denk aan vroeger, in die tijden hadden we echt wel genoeg op de rider staan, op het podium werkte we keihard hoor, echt wel maar daarna was er die ontlading met z’n allen en ging alles ook echt op.
Nu 22jaar later deden we met z’n allen één bescheiden glaasje om te proosten op ‘Zonneschijn’. zodat we met z’n allen toch dit konden vieren. Sticks had aan mij heel tof een ander drankje gegeven zonder alcohol met de woorden ‘nee jij krijgt niks’, en dat was het dan ook echt voor de meesten.
Sommige namen misschien nog wel een biertje, maar that’s it, en dat is wel grappig om te zien.
Een quote die ik aan Rico nog voorlegde wat in zijn boek staat, en wat ik zo mooi vond ook omdat dat precies zo’n voorbeeld is als wat Rico schetst. Was dat er op een gegeven moment een man voor Rico staat tijdens een signeer sessie en tegen hem zei ‘twintig jaar geleden stond ik nog voor je met twee biertjes in mijn handen, nu met twee kinderen’. Nog steeds genieten maar op een totáál andere manier. Rico zegt ‘maar dat was inderdaad een mooie opmerking dat hij dat zei, en die zal ik ook nooit vergeten, dat was trouwens bij ‘Frenk de slak’.
De kracht van ‘Opgezwolle’ was, ook volgens mijn man, dat ze niet rapte over geld en vrouwen, maar over het échte leven. Dit zijn échte jongens die hun échte verhaal kwijt moesten en de kracht van rap daarvoor inzette, en dat heeft ze geen windeieren gelegd. Rico verteld ‘wat ik laatst meekreeg van E-life, die een generatie ouder is dan wij, hij zat bij Committe Gunmen waar postman dan weer bij zat die 3 of 4 jaar langer dan ons bezig waren met hiphop, die zeiden ‘jullie hebben er grotendeels voor gezorgd dat de scene veranderde naar Nederlandstalig. En dat kwam doordat de teksten ook wat eerlijker zijn, en dat jullie niet Amerikanen nadeden maar echt een eigen stijl brachten die gewoon tof klonk’. Dus zelf Rotterdam en Amsterdam waren onder de indruk, zo van die komen ff uit het oosten en komen met keiharde sh*t, en dat zegt wel wat. Wij wilden gewoon hele toffe muziek maken, dat was echt ons doel. Ook echt bewust gestopt met school om de muziekwereld in te stappen en de beste te worden, met ook echt die bewijsdrang. X-tince en DuvelDuvel waren ook echt wel een beetje een voorbeeld voor ons, maar de tracks van Kiddo-C was echt keihard, hij bracht hiphop zoals ik dat zelf zou willen horen. En door ‘zoute uitval ’een remix van X-tinc’ ’zoete inval’ dacht Rico ‘ja zie je het kan gewoon echt tof klinken in Nederland.
Op dit moment zet Rico deze track op en zie je zijn blik open gaan, zijn glimlach wordt breder en hij lift helemaal op, zoveel doet deze muziek met hem. En dat is echt geweldig om te zien. Hij praat al vol passie over hiphop/rap en Nederhop, maar als hij iets laat horen waarmee deze passie is ontstaan, dan is het woord passie eigenlijk gewoon nog te klein, kijk maar naar zijn gezicht wanneer hij verteld
Mijn vraag over welk album nu echt Rico’ ‘dagboek’ is omdat iedereen zegt dat dat DMT is maar ik het gevoel heb dat het ‘Irie’ is. Antwoord Rico dat ‘Irie’ inderdaad echt zijn dagboek is, maar DMT ook wel alleen in een heel ander jasje echt experimenteel en alle kanten op.
En ik vroeg mij heel erg af of het voor Rico een fijn gevoel geeft en of hij daar wel eens over nadenkt dat mensen graag naar hem luisteren door DMT waar het ‘Opgezwolle’ geluid echt absoluut niet in zit, en mensen dus echt naar zijn muziek luisteren door zijn eigen sound en experimentele geluid. Want de mensen die Rico van ‘Opgezolle’ kennen vinden DMT geen fijn geluid geven, en ik vind het dan weer wel nice om te horen. DMT is ook echt het échte Kubus geluid waardoor het zo anders is. Als je de sounds van Kubus dus niet opnam kon je het ook nooit meer terug krijgen omdat Kubus niet met computers werkt alleen maar met bakjes en draaiknoppen, alles is live, rauw en analoog. Maar daar is hij echt niet mee bezig, natuurlijk is het vet als mensen het tof vinden, maar ik ben vooral gewoon lekker bezig met mijn muziek maken en wat mensen ervan vinden vinden ze ervan…
Uiteraard wil je de rest van Rico zijn interview ook lezen, dus op naar deel twee van dit diepte interview…